அந்த நாய்கள் புணர்ந்து கொண்டிருந்த போது எனக்குள் சொல்ல முடியாத ஒரு வக்கிர சுகம் ஏற்பட்டது. ஜன்னலின் கம்பிகளை இஇறுக்கமாக பிடித்து கொண்டேன்.
நாய்கள் தம் புணர்ச்சியை தொடர்ந்து கொண்டிருந்த போது,
தெருவில் சைக்கிளில் போன யாரோ அதை தெருத்த அவை அசைய முடியாமல் அந்த இடத்திலேயே நின்று தம் வேலையை தொடர்ந்தன.
சட்டென்று என் உடல் அதிர்ந்து, எப்படி என்று தெரியாமல் நான் உச்ச கட்ட இன்பம் எய்தினேன்.
என் தொடை முழுக்க ஈரம் வழிய உடல் அசதியில் சட்டென்று பக்கத்தில் இருந்த கட்டிலில் உட்கார்ந்தேன்.
குட்டி நாயின் மெல்லிய குரல் ஈனஸ்வரத்தில் கேட்க அவையும் உச்சத்திற்கு வந்திருக்க வேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டேன்.
எழுந்து பார்த்த போது யாரோ தெருவில் அந்த நாய்களை துரத்தி கொண்டிருந்தார்கள். அவை பிரிய முடியாமல் ஒட்டி கொண்டே அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தன.
அந்த நாய்கள் ஏன் பிரிய முடியவில்லை என்ற காரணத்தை நான் தெரிந்து கொள்ள அவசிய படவில்லை. ஆனால் எனக்குள் என்ன நடந்தது என்று தெரிந்து கொள்ள மனம் யோசித்தது.
ஏன்? ஏன்? எனக்குள் என்ன நடந்தது? என்னவாயிற்று எனக்கு?
3
எனக்கு என்ன குறை வாழ்க்கையில்? இது வரை எல்லாமே நல்ல படியாகத்தான் நடந்து வந்திருக்கிறது. பிரசினை இஇல்லாத புருஷன்.
செல்லமாக ஒரேயொரு மகன். கை நிறைய பணம். மனம் நிறைந்த வாழ்க்கை. இருந்தும் ஏன் இஇந்த வக்கிரம்? மனதில் சொல்ல முடியாத துயரம் ஏறபட்டது.
யோசிக்க யோசிக்க பைத்தியம் பிடித்து விடும் போல மனம் குழம்பியது. மீண்டும் அந்த காட்சி மன திரையில் வந்து மோதியது.
குட்டி நாய் தன் அம்மாவின் மேல் படர்ந்து புணர்ந்தது.
திடீரென்று மின்னல் மின்னியது போல மனதின் ஒரு ஓரத்தில் சட்டென்று சந்த்ரு தோன்றி மறைந்தான். பேயறைந்தவள் போல ஆனேன்.
மீண்டும் மீண்டும் சந்த்ரு மனதில் தோன்றி மறைய ஆடி விட்டேன்.
கடவுளே என்ன கோலம் இது? நாய்கள் புணர்வதை நினைக்கையில் மனதில் ஏன் சந்த்ரு வர வேண்டும்? உடனே பாத்ரூம் சென்று தலையில் தண்ணீரை ஊற்றி கொண்டேன்.
பூஜை அறைக்கு சென்று கடவுளை மனதில் தியானிக்க தொடங்கினேன். எத்தனை முயன்றும் மீண்டும் மீண்டும் சந்த்ருவே மனதில் தோன்றினான். பூஜை அறையை விட்டு வெளியே வந்து டிவி போட்டேன்.
அதிலும் தோல்விதான். சந்த்ரு முழு மனதையும் ஆக்கிரமித்து கொள்ள படாத பாடு பட்டேன். உடல் சூடாகி தகித்தது.
கடவுளே, கடவுளே என்று வாய் முனுமுனுத்தாலும், மனம் மட்டும் கட்டுக்கு அடங்கவில்லை.
பக்கத்து வீட்டிலிருந்து லக்ஷ்மி மாமி வந்து ஏதோ கேட்டாள். நான் சம்மந்தா சம்மந்தமில்லாமல் பதில் சொல்லவே என் அருகில் வந்து என்னை பார்த்தாள். பார்த்தவுடன் அதிர்ந்து
“என்னடி…கல்பனா? என்ன ஆச்சு உனக்கு? உடம்பு ஏன் இப்படி கொதிக்குது? ஜுரமா என்ன? இப்படி கொதிக்குதே? வா…வா… டாக்டர்கிட்ட போகலாம்..” என்று என்னை அழைத்தாள். அப்போதுதான் என் நிலைமை எனக்கே தெரிந்தது.
“இல்ல…மாமி …தலை வலிக்கறா மாதிரி இஇருக்கு. வேற ஒன்னும் இல்லே. ” என்று சொல்லி சமாளித்தேன்.
” சந்த்ரு இன்னும் வரலயா? அவன் வந்ததும் முதல் காரியமா டாக்டர்கிட்ட போயிட்டு வா! ” என்று சொல்லி விட்டு லக்ஷ்மி மாமி போய் விட்டாள்.
லக்ஷ்மி மாமி சொன்ன சந்த்ருவும், என் மனதில் வந்து அலை மோதிய சந்த்ருவும் வேறு யாருமில்லை. எஞ்சினியரிங் கல்லூரியில் முதல் ஆண்டு படித்து கொண்டிருக்கும் என் மகன் தான். இன்னும் கல்லூரியிலிருந்து வரவில்லை.
தொடரும்..