உன் இளஞ்சிவப்பு நிற ஜட்டி இன்னும் என் கண்களில் நிறைந்திருக்கிறது.
நான் என் கைகளால் அதை விலக்கி உன் பருவ இதழ்களை பார்க்க, நீ வெட்கத்தில் உன் கண்களை மூடி கொண்டு உன் முகத்தை திருப்பி கொண்டாய்.
சிறு சிறு பூனை முடிகளோடு இருந்த உன் பருவ இதழ்களோடு எனக்கு அப்பொழுது விளையாட கூட தெரியவில்லை.
அவ்வளவு நேரம் நாம் செய்த விளையாட்டுகளினால் உன் பருவ இதழ்கள் ஈரமாக இருப்பதை பார்த்து, ‘என்னடி ஒண்ணுக்கு போயிடயா’ என்று நான் உன்னை கேட்டதை இப்பொழுது நினைத்தாலும் எனக்கு சிரிப்பு தான் வருகிறது.
நான் அப்படி கேட்டவுடன் உனக்கு வெட்கம் பிடுங்கி தள்ள, என்னை விட்டு விலகி உன் பாவாடையை சரி செய்து கொண்டு பாத்ரூம் நோக்கி ஓடி விட்டாய். அன்றைய தினம் அதோடு கழிந்து விட்டது.
ஆனால், அந்த மழை நாள் தான் நம் வாழ்வின் முக்கிய தருணத்தை தந்தது.
அந்த நாளை நீ மறந்து இருக்க மாட்டாய்.
அன்று தொடர்ந்து மழை பெய்ததன் காரணமாக பள்ளிக்கு 2 மணிக்கே விடுமுறை அளிக்கபப்பட்டது.
வகுப்பறைகளை பூட்டும் பியூன் அண்ணா அன்று வராததால் என்னை வகுப்புகளை பூட்டி விட்டு சாவியை HM வீட்டில் தர சொல்லிவிட்டு சென்று விட்டார் PET sir.
இதை விட ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது என்று எண்ணி நான் உன்னிடம் கூற, நீயும் அன்று ஏதோ எழுதுவதை போல நடித்து கொண்டிருந்தாய்.
நான் மற்ற வகுப்புகளை எல்லாம் பூட்டி விட்டு பள்ளியில் யாரும் இல்லை என்று உறுதி செய்து கொண்டு நம் வகுப்பிற்கு வந்தேன்.
அப்பொழுது நீ என்னை பார்த்த பார்வையில் காதலுடன் காமமும் கலந்திருந்தது.
கதவை வெறுமனே சாத்திவிட்டு ஓடி வந்து உன் உதட்டை உறிஞ்ச ஆரம்பித்த வேகம் அதற்கு முன்பு எப்பொழுதும் இல்லாதது என்று நீ என்னிடம் சொன்னாய். நினைவிருக்கிறதா.
நான் உன் உதட்டை உறிஞ்சிக்கொண்டிருக்க, நீ என் கால்சட்டையின் ஜிப்பை திறந்து உன் கைகளை என்னுள் விட்டு எதையோ தேடினாய்.
உன் கைகள் என் உறுப்பை பிடித்த விதம் நீ எதற்கும் தயார் என்று கூறியது போல இருந்தது.
என்ன தான் நிறைய நீலப்படம் பார்த்திருந்தாலும் அந்த வயதில், உறுப்புகளை வாயில் வைத்து சுவைப்பது இருவருக்குமே அருவருப்பாக தெரிந்தது. அந்த தவறை எண்ணி இப்போதும் வருந்துகிறேன்.
உன் சிறிய முலை மேட்டை நான் மெதுவாக, பதமாக, அழுத்த நீ இன்பமாக முனக ஆரம்பித்தாய். அத்துடன் என் உறுப்பையும் கையாலே உருவிகொடுத்து கொண்டிருந்தாய்.
உன்னை ஆசிரியரின் மேஜையின் மீது படுக்க வைத்து, உன் பாவாடையை மேல் தூக்கி விட்டு, துணிகளை கழட்டாமலே கலவி இன்பம் காண நாம் துடித்தது என்றும் மறவா நினைவுகள்.
ஈரமாகி போன உன் ஜட்டியை கழட்டி வைத்து விட்டு, என் உறுப்பை எடுத்து உன் பருவ இதழ்களில் சொர்க்கவாசல் எது என்று தெரியாமல் நான் திணற, நீயே எடுத்து உன் சொர்க்கவாசலில் வைத்து உள்ளே நுழைக்க வைத்தாய்
ஆசை, காமம், வெறி, பதட்டம் எல்லாம் சேர்ந்து கொண்டு எப்படி செய்வது என்று கூட தெரியாமல் நான் பிட்டு படங்களில் பார்த்ததை வைத்து முன்னே பின்னே என்று இடுப்பை ஆட்ட அது சரியாக உள்ளே சென்று வராததால், நீ என்னை இழுத்து உன்னோடு ஒட்டி நிற்க வைத்து என்னை இயங்க சொன்னாய். அப்பொழுது தான் அதன் சூட்சுமம் எனக்கு புரிந்து சொர்க்கத்தை நோக்கி பயணிக்க ஆரம்பித்தோம்.
உன் உள் சுவரில் என் வெளி சுவர் உரசும் போது நான் கண்ட இன்பம்.. அடடடடடடடா…. சொல்லி தீராது.
உன் முனகல்கள் என் வேகம் கூட்ட, என் இடுப்பை விட இதயம் வேகத்தில் பின்னி எடுக்க, அது ஒரு கலவையான உணர்ச்சிகளை கொண்ட கலவி
என் உறுப்பும் உன் உறுப்பும் கொஞ்சி கொண்டிருக்க என் உதடு உன் உதடுகளை தேடியது.
நீயோ பல்லால் உதடுகளை கடித்து கொண்டு சுகத்தை அனுபவித்தாய்.
உன் இதழ்களை தேடி பிடித்து சுவைத்து கொண்டே நான் இயங்க ஆரம்பித்தேன்.
உன் இதழ்களில் என்ன தான் வைத்திருப்பாயோ… எத்தனை முறை சுவைத்தாலும் முன்னெப்பொழுதும் இருந்ததை விட அதிகமாகவே சுவை கூடியிருந்தது.
நான் உன்னை காண, நீ என்னை காண, நம் முதல் கலவி சொர்க்கம்.
இதில் தான் இவ்வளவு இன்பமா.. அதுவும் உன்னிடம் மட்டுமா, இல்லை எல்லா பெண்களும் இப்படி தானா என பல நாட்கள் நான் வியந்தது உண்டு.
உண்மையில் உன்னிடம் நான் கண்ட சுகம் பின் எப்பொழுதும் கண்டதில்லை.
எனக்கு விந்து வெளிப்பட அந்த முதல் கலவி ஒரு பதட்டத்துடன் முடிவுக்கு வந்தது.. உனக்கும் உச்சகட்டம் உண்டு என்பது எல்லாம் அப்பொழுது எனக்கு தெரியாது…
ஆனால் உனக்குள்ளேயே விந்தை விட்டதால் நீ கர்ப்பம் ஆகி விடுவாயோ என்று நான் பயந்து கொண்டே இருந்தது எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்..
அடுத்து நீ விடுப்பு எடுத்த நாட்கள் எல்லாம் என் மனதில் பிரளயத்தை உருவாக்க தவறவில்லை.
ஆனால் நீ கர்ப்பம் தரிக்கவில்லை.
ஏன் என்று எனக்கு அப்பொழுது புரியவில்லை. பின்னாளில் அது உன் safe days ஆக இருந்திருக்கலாம் என்று புரிந்தது.
அதன்பின் நமக்குள் அப்படி எந்த ஒரு வாய்ப்பும் அமையவில்லை.
வெறும் முத்தங்களும் சீண்டல்களும் மட்டுமே முடிந்தது.
ஒரு சில மாதங்களில் நீ சொந்த ஊருக்கு சென்று விட்டாய்.
அதன்பின் நீ எங்கிருக்கிறாய் என்று நான் எடுத்த அனைத்து முயற்சியும் வீண்.
அப்பொழுது எல்லாம் தொலைபேசிகள் இந்த அளவிற்க்கு இல்லாததே அதற்கு காரணம்.
ஆனால் உன் நினைவுகள் என்னை விட்டு போகவில்லை.
உன் இதழின் சுவை என்னை விட்டு ஒரு போதும் போனதில்லை.
முகநூலில் நான் தேடிய வரை உன்னை காணோம். உன் பள்ளி தோழிகளுக்கும் உன்னை பற்றி எதுவும் தெரியவில்லை.
ஒரு வேளை நீ இதை படித்தால் hangouts அல்லது email இல் என்னை தொடர்புகொள்.
உன்னை மீண்டும் சந்திக்கும் ஆவலில் நான்.
அஷ்வின்.