மனமெல்லாம் பெண்மையின் உணர்வுகள்தான் எனக்கு.. ஆனாலும் இதையெல்லாம் தாண்டி என் கால்களுக்கிடையில் பாவமாய்த் தொங்குது பாருங்க சுன்னி.. வெறும் ஒன்றரை இஞ்ச்.. சின்னப் பாவக்காய் மாதிரி.. இதை வைத்துதான் என்னை ஆண் என்று கணித்து விட்டார்கள்.
அம்மாவுக்கு என்னைப் பற்றித்தான் ரொம்பக் கவலை. என் அப்பா ஒரு தனியார் கம்பெனியில் மேனேஜர் பதவியில் இருந்தவர். கம்பெனியிலிருந்து கார் ,பங்களா எல்லாம் கொடுத்திருந்தார்கள். நான் பிறந்தபோது தங்களுக்குப் பெண் குழந்தைதான் வேணும் என்று ரொம்ப ஆசையாக இருந்தவர் அப்பா. நான் சின்னக் குழந்தையாய் இருந்த போது பெண் குழந்தைக்கு உண்டான டிரெஸ்களைப் போட்டு அழகுபார்த்தவர்.. இரண்டு வயது,மூன்று வயதிலெல் லாம் என்னை தூக்கிக் கொண்டு,”வாடி..வாடி..என் செல்ல மகளே” என்றுதான் கொஞ்சுவார். நாலு வயசில் பள்ளியில் சேர்த்த போதுதான் எனக்கு டவுசர் சட்டை அணிவித்தார்கள். எனக்கு அது பிடிக்கவே இல்லை. அம்மாதான் அப்பாவை திட்டுவாள்.” என்னங்க..நீங்க வாடி வாடின்னு சொல்லிச் சொல்லி அவன் நடை, பாவனை எல்லாம் பாருங்க பொட்டப் பிள்ள மாதிரியே இருக்கு”
எனக்கு ஐந்து வயதாயிருக்கும் போதுதான் அப்பா ஒரு விபத்தில் காலமானார். அப்பா இறந்ததால் கம்பெனியில் அம்மாவுக்கு வேலை கொடுத்தார்கள். அப்பா அளவுக்கு பெரிய வேலையில்லை என்றாலும் அக்கவுண்ட் டிபார்ட்மெண்ட்டில் வேலை அப்பா சம்பளத்தில் பாதி. கார்,பங்களா எல் லாம் கனவாகிப் போனது. அம்மா காலையில் அரக்கப்பரக்க வேலைக்குப் போனால் ராத்திரி எட்டு மணிக்குத்தான் வீட்டுக்கு வருவாள். சில சமயம் பத்து மணி கூட ஆகிவிடும். என்னைக் கவனிக்க எங்கே அவளுக்கு நேரம்?
நான் ஒரு கிறிஸ்தவப் பள்ளிக்கூடத்தில் ஒன்பதாம் வகுப்பு படிக்கிறேன்.
என் பயத்துக்கான காரணத்தைச் சொல்லிவிடுகிறேன்.
நேத்து நான் இராமநாதன் தெரு குட்டிச் சுவரைத் தாண்டிப் போனபோது, அந்த ரவுடிப் பசங்க பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.
“மச்சான் அதா வருதுடா..நம்ம கிளி..”
“பழமொழி சொல்லுவியே..சொல்லல?”
” டேய் நொக்கால ஓளி.. பழமொழி சொல்ற நேரமாடா..பச்சக்கிளி சூத்தப் பாத்தியாடா..அப்படியே படுக்கப்போட்டு..”
“போடாத் தாயளி..இப்படிப் பேசிட்டே இரு..”
” வேற என்ன செய்யணும்? போய் சூத்தை தட்டிட்டு வரவா..”
“நீ மாத்திரம் செஞ்சிருடா.. இன்னிக்கு சரக்குக்கு நா செலவு பண்றேன்..”
“மச்சான் பொண்ணத் தொடத்தாண்டா பயப்படணும்..இது மாதிரி பொட் டையத் தொட என்ன பயம்..இப்பப் பாரு..”
நான் வேகமா எட்டி நடக்க ஆரம்பித்தேன். மார்புக் கனிகள் பலமாகக் குலுங்கியது.. புத்தகத்தை வைத்து அதை அப்படியே அணைத்துப் பிடித்துக் கொண்டேன்..தலையைக் குனிந்து கொண்டு வேகமாக நடந்தேன். கன்னங் கள் சிவப்பேறி..கால்கள் நடுங்கியது.. வியர்வை முத்து முத்தாய் கன்னத் தில் படர்ந்தது.
ஒல்லியாய் உயரமாய் கறுப்பாய் ஒருவன் வேகமாக என் பின்னாலேயே வந்து ஓங்கி என் குண்டியில் தட்டி அப்படியே சதையைப் பிடித்து ஒரு திருகு..திருகி தன் மூக்கில் வைத்துக் கொண்டு..”ஸ்ஸ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹா..” என்றான்.
எனக்கு அழுகை தாங்கமுடியவில்லை.. வேகமாக ஓடி பிளாட்பாரத்திலிருந்த தள்ளுவண்டிக் கடைக்காரனிடத்தில் சொன்னேன்..” அண்ணா..பாருங்கோ.. அவா என்னய பின்னால தட்டறா..” என்றேன்.
” எனக்கே ஒன்னிய தட்ட ஆசைதான்..வர்றியா?” என்றான்.
“ச்சீய்” காறித் துப்பிவிட்டு வேகமாக கண்ணீருடன் நடந்தேன். நெஞ்செல்லாம் படபடவென அடித்துக் கொண்டது.. உதடுகள் விம்மி விம்மி துடித்தன. உதடுகளைக் கடித்துக் கொண்டேன். ( தொடரும்)