” அப்போ இந்த சுன்னியையாவது சப்புடி..”
” வேணாண்னா.. நேக்கு மூச்செல்லாம் அடைக்கிறது.”
கனவில் நாங்கள் பின்னிக் கொள்ள, அவருடைய பெருத்த சுன்னி என் குண்டிப் புழைக்குள் நுழைந்தது. ஓங்கி அவர் குத்தியது தடார் தடார் என்று சத்தம் எழுப்பியது..
உண்மையில் கதவை யாரோ தட தடவென்று தட்டும் சத்தம் கேட்டது. கண்களை படார் என்று விழித்துக் கொண்டேன். “அம்மா.. அம்மா “என்று தட்டினேன்.
அம்மா விலுக் என்று விழித்துக் கொண்டாள்.
“யாரது இந்நேரத்தில்..” என்று சன்னமாக கிசுகிசுத்தாள். அவள் வாயில் பழுத்த பழ வாசனை அடித்தது.
” கதவை ஏதும் திறந்திராதம்மா.. யாராச்சும் திருடனாயிருக்கப் போறது..”
இன்னும் பலமாக தட்டப்பட்டது. தட்டலில் ஒரு அராஜகமும், வேகமும் இருந்தது. எனக்கு நெஞ்சுக் கூடு படபடவென அடித்துக் கொண்டது. ஏதோ வில்லங்கம் என்று உள்ளுணர்வு சொல்லியது.
அம்மா கதவருகில் சென்று அதட்டலாக,” யாரது இந்நேரத்தில்?” என்றாள்.
” கதவைத் திறங்கடி.. போலீஸ்” என்று கனமான பெண்குரல் ஒன்று கேட்டது.
கதவை ஒட்டியுள்ள சிறிய ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்தபோது, வெளியே ஒரு போலீஸ் ஜீப்பும், அதில் சாய்ந்து கொண்டு ஒரு வாட்டசாட்டமான பெண் போலீசும் நிற்பது தெரிந்தது.
அம்மா பயத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள். முத்து முத்தாய் வியர்த்திருந்தாள்.
“அம்மா நேக்குப் பதர்றது..” என்றேன். எனக்கு மூச்சையடைத்தது.
“பயப்படாதடி.. வேற யாரயாச்சும் தேடிண்டு வந்திருப்பா.. பாக்கலாம்..” என்னை இறுக்க அணைத்துக் கொண்டாள்.
மறுபடியும் கதவு தட்டப்பட்டது. அம்மா விளக்கை எரிய விட்டு, கதவைத் திறந்தாள்.
வெளியே இரண்டு பெண் கான்ஸ்டபிள்கள் நின்று கொண்டிருந்தார்கள். கதவு திறந்ததும் அதில் ஒருத்தி, ” நீதான் ஜமுனாவா..” என்றாள்.
” ஆமாங்க.. என்ன விஷயம்..”
” இன்ஸ்பெக்டர் கூட்டி வரச் சொன்னார். வந்து ஜீப்பில ஏறு..”
” எதுக்கு? காரணமில்லாம அர்த்த ராத்திரில வந்து ஸ்டேஷனுக்கு கூப்பிட றேள்? “
அதற்குள் ஜீப்பிலிருந்து இறங்கிய இன்னொரு போலீஸ்காரி முன்னால் வந் தாள். இவள் சப் இன்ஸ்பெக்டர் ரேங்கில் இருப்பாள் போலிருக்கிறது. முன் னாலும் பின்னாலும் பிதுங்கிக் கொண்டிருந்தது.கன்னங்கள் உப்பிக் கொண்டு, இரவு நேரத்து எண்ணை மினுமினுப்பில் இருந்தது. கண்கள் பெரிதாக இருந் தது. குஷ்புவுக்கு யூனிபார்ம் போட்ட மாதிரியிருந்தாள்.
” ஏன் காரணம் சொன்னாத்தான் ஏறுவியா.. வாடி வந்து வண்டில ஏறு..உன் மேல் கம்ப்ளெயின்ட் வந்திருக்கு..”
” கம்ப்ளெயின்ட்டா.. என் மேலயா.. என்ன சொல்றேள்..” அம்மா வியர்த்தி ருந்தாள்.
அதற்குள் அந்த சப் இன்ஸ்பெக்டர் பொம்பளை எங்களைத் தள்ளிக் கொண்டு வீட்டின் ஹாலுக்குள் வந்து விட்டாள். உள்ளே நோட்டமிட்டவள், ” உள்ளாற கஸ்டமர் யாரும் இருக்கானா? இவள் யாரு?” என்றாள் என்னைக் காட்டி.
” எம் பொண்ணுங்க..”
” எத்தனை பொண்ணுங்களை வச்சுத் தொழில் பண்ற?”
அம்மா காதைப் பொத்திக் கொண்டாள். ” ஷிவ..ஷிவா.. இது குடும்பம்ங்க.. நீங்க தப்பான விலாசத்துக்கு வந்திருக்கேள்னு நெனைக்கிறேன்.”
” அடிக் கண்டாரஓளி.. நாங்க தப்பான இடத்து வந்திருக்கோமா.. நீதானடி ஜமுனா.. பேப்புண்ட..”
” ஆமாங்க..” என்றாள் அம்மா சன்னமாக. கண்களில் அடிபட்ட மாதிரி கண்ணீர் கலங்கியிருந்தது.
” பிராத்தல் பிசினஸ்தான பண்ற?”
” ஐயோ.. ராமா.. இல்லிங்க.. நா அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல..”
” அக்கவுண்ட்ஸ் டிபார்ட்மெண்ட்ல என்ன காலப் பொளந்துட்டிருக்கியா.. தேவிடியாத் தாயிலி..”
” நாங்க எதும் தப்பாப் பண்ணலைங்க..”
இன்ஸ்பெக்டர் கொஞ்சம் முன்பாக வந்து என்னை மிகக் கிட்டத்தில் நோட்ட மிட்டாள். நான் தலையைக் குனிந்து கொண்டேன். என் முகவாய்க் கட் டையை தன் கையிலிருந்த லட்டியால் உயர்த்திப் பிடித்தாள்.
” காதுல ஜிமிக்கி, கண்ணுல மையி.. மூஞ்சில மஞ்சள்.. தலையில மல்லிகை.. ஏண்டி தாயளிங்களா.. குடும்பத்துல இப்படித்தான் தூங்கும்போது அலங்கரிச் சிட்டுத் தூங்குவீங்களா? அதும் ராத்திரி பன்னிரண்டு மணிக்கு.. கஸ்டமர் எவ னும் வரவேண்டியிருக்கா? ஒரு நாளைக்கு எத்தனை கஸ்டமருக்கு காலைப் பொளக்கிற?”
” நீங்க ஏதோ தப்பா நெனைச்சிண்டு..”
” உன் மேல் பிராஸ்டிடியூஷன் கேஸ் வந்திருக்கு.. பேசாம வந்து வண்டில ஏறு.. இந்தக் குட்டியையும் வண்டில ஏத்து.. இல்லைனா.. தாயிலி சேலையை உருவிட்டு நடுத் தெருவில நாய இழுத்துட்டுப் போற மாதிரி போக வேண்டி யிருக்கும்..” என்றவள் என் பிடறியில் நண்டுப்பிடி பிடித்து என்னை தள்ளிக் கொண்டு போனாள்.. ” நடடி கண்டாரஓளி..”
நான் ஏறத்தாழ இழுபட்டுப் போவது போல போனேன். பிடறியில் அழுத்திப் பிடித்தது மரண வலியாயிருந்தது. ” அம்மா.. அம்மா..” என்று கதறினேன்.
அம்மாவும் கதறிவிட்டாள். “ஐயோ.. அவளை விட்றுங்கோ.. பச்சை மண்ணு.. தாங்க மாட்டா..”
அதற்குள் இன்னொரு கான்ஸ்டபிள் பெண் தன் லட்டியால் அம்மாவின் குண்டியில் படார் என்று அடித்தாள். ” சொன்னா வந்து ஏறுடி.. நாரப் புண்ட..”
எனக்கு வலி தாள முடியவில்லை. என்னை உந்தித் தள்ளிக் கொண்டே ஜீப் பில் ஏற்றினாள்.
(ஓள் தொடரும்)