திவ்யா தாராளமாகப் பேசிக்கொண்டே போனாள்.
அம்மா கோபப்படுவாள் என்று எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் தலையைக் குனிந்து கொண்டு அழுதாள். முகம் எல்லாம் சிவந்து விட்டது.
” திவ்யா நீ சொல்றது நியாயம் தாண்டி. இவங்க அப்பா இருக்கறச்சே இவனை பொம்பளைப் பிள்ளயாட்டம் உடுத்தி, வாடி எம் மகளே..ன்னுதான் கொஞ்சு வார்.. நாந்தான் அவனோட உணர்வைப் புரிஞ்சிக்கல.. அதனால என்ன டிம்மா.. எனக்குப் பிறந்த பிள்ள கைகால் இல்லாமலோ, கண்ணில்லாமலோ பிறந்திருந்தா ரோட்லயா போட்டிருப்பேன்.. வளர்த்திருக்க மாட்டேன்..” என்றவள் என் பக்கம் திரும்பி..” வாடி.. என் செல்லமே..” என்றாள்.
நான் கதறலுடன் அம்ம்ம்மா என்றபடி அவள் மடியில் விழுந்துகொண்டேன். அப்படியே என் தலையை தடவிக்கொடுத்தவள்..” இனி நீ எனக்குப் பொண்ணாவே இருக்கலாம். பயப்படாத..நா இருக்கேன்..” என்றாள்.
திவ்யா கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டாள். ” ஆன்ட்டி நா வர்றேன்.”
” இருடிம்மா.. எங்க வீட்ல ஒரு நல்ல காரியம் பண்ணிருக்க.. இவ எப்பவுமே உனக்கு தோழியா இருக்கணும்..என்ன இவளை நீயும் பாத்துக்கணும்..”
” ஆன்ட்டி..இவ தோழி மட்டுமில்ல.. என் தங்கச்சி..என்னடி பத்மா.. சந்தோஷமா?” என்று என் கன்னத்தை நிமிண்டினாள்.
” பத்மாவா..பேர் கூட வச்சிட்டியா.. நல்ல பேருடிம்மா.. பத்மலோசனித் தாயாரோட பேரு..”
அம்மா காபி கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். திவ்யா அம்மாவிடம், ” என்ன பண்றதா உத்தேசம் ஆன்ட்டி..”
” அதாண்டி யோசனையா இருக்கு.. இவன் இந்த வருஷம் படிப்பு முடிக்கிற வரைக்கும் பள்ளிக்கூடம் போகட்டும்.. இன்ன என்ன அஞ்சாறு மாசம் தான? அப்பறம் வேற ஏதாச்சும் வீட்ல இருந்தே படிக்கிற மாதிரி பண்ணலாம்.. அதுவரைக்கும் வீட்ல இருக்கறச்ச..பொம்மனாட்டியாட்டம் உடுத்திக்கட்டும். நா எல்லாம் வாங்கித் தர்றேன்..ஸ்கூலுக்கு போறச்சே மாத்திரம் நீ பத்திரமாக் கூட்டிப் போயிட்டு வந்திருடிம்மா..”
” ஆன்ட்டி..இவ படிக்கிற ஸ்கூலுக்கு அப்பாதான் லாயர். என்னை இவங்க ஸ்கூல் பிரின்சிபால் சிஸ்டருக்கு நல்லாத் தெரியும்.. நாளைக்கு வாங்க நாம நேராப் பேசலாம். அங்கியே கேர்ள்ஸ் ஸ்கூல் இருக்கு..அங்க சேத்துக்க முடியு மான்னு கேக்கலாம்..”
திவ்யா வந்துவிட்டுப் போன பிறகு வீட்டில் எல்லாமே தலைகீழாக மாறி விட்டது. அம்மா என்னை ஆதுரத்துடன் அணைத்துக் கொண்டாள்.
” எனக்குன்னு இருக்கறது நீ மாத்திரம்தான்.. நேக்கு ஒன் சந்தோஷம்தான் முக்கியம்.. நீ சொல்லு.. பொண்ணாட்டம் உடுத்தத்தான் பிடிக்கறதா நோக்கு..”
” ஆமாம்மா.. நேக்கு என்னவோ பொண்ணு நேச்சர்தான் வர்றதும்மா.. தப்பாம்மா..”
” தப்பொண்ணும் இல்லடி.. பகவான் எப்படி வச்சிருக்கானோ அப்படித்தான் நடக்கும்.. நீ பயப்படாதே.. பையனாயிருந்தாத்தான் நேக்குப் பிள்ளையா.. பொண்ணாயிருந்தா தூக்கியா போட்டிருவேன்.. ஒன் தோப்பனாருக்கு நீ பொண்ணா பொறக்கலயேன்னுதான் ஆதங்கம்.. அவர்தான் ஒன்னிய வாடி போடின்னு கொஞ்சிண்டிருப்பர்.. அவர் ஞாபகமா நீ பொட்டைப் பிள்ளயா வே ஆயிட்ட..” என்றபடி கண்ணைத் துடைத்துக் கொண்டாள்.
” நோக்கு வருத்தமாம்மா..”
” இல்லடி ராசாத்தி..” என்றபடி என் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். ” நல்ல நாள் பாத்து நோக்கு தோஷம் கழிச்சிறலாம்டி.. அப்பறம் நீ வீட்ல முழுசாப் பொண் ணாட்டம் உடுத்திக்க..சரியா?”
எனக்குள் ஆயிரம் வண்ண விளக்குகள் கண்சிமிட்டின.. நட்சத்திரங்கள் என் னைச் சுற்றிலும் பறப்பது மாதிரியிருந்தது.. மேகங்களுக்குள்ளே மெல்லிய பாவாடை காத்திலாட கைகளை விரித்தபடியே ஸ்லோ மோஷனில் பறந் தேன். பெண்மையின் நறுமணம் என் சுவாசத்தில் நிறைந்து கொண்டது மாதிரி இருந்தது.
( தொடரும்)