*****
ஆயிற்று பெங்களூர் வந்து நான்கு நாட்கள். எனக்கு வேலை எதுவும் ஓடவில்லை. எப்போதும் அந்த இரவில் நடந்த சம்பவங்களே நினைவில் வந்து சென்றது. என் போனை நான்கு நாட்களாக சுவிட்ச் ஆஃப் செய்து வைத்திருந்தேன். நானும் யாரையும் தொடர்பு கொள்ளவில்லை. அன்று காலை யாரோ என்னைப் பார்க்க வந்திருப்பதாக சொல்ல யாராக இருக்கும் என நினைத்தவாறு லாபியை அடைந்தேன். அங்கே அண்ணன் அமர்ந்திருந்தார். டக்கென என் உடம்பு முழுவது ரெத்தம் ஓடியது போன்ற ஒரு ஃபீலிங்க். தயக்கத்துடன் அண்ணனிடம் சென்றேன்.
“ஏண்டா போனை சுவிட்ச் ஆஃப் செஞ்சே. எத்தனை தடவை உன்னைக் கூப்பிட்டேன். உங்கிட்டேயிருந்து பதில் எதுவும் வரலே. அங்கே உன் அம்மாவும், அண்ணியும் உனக்கு என்ன ஆச்சோன்னு பயந்து போய் கிடக்கிறாங்க ஃபூல்…” என்றார்.
நான் பதில் எதுவும் பேசாமல் தலை குனிந்து நின்றிருந்தேன்.
“என்ன தப்பு பண்ணிட்டோம்னு ஃபீலிங்கா…” என்றார் அண்ணன்.
என் கண்கள் குளமாகி அதிலிருந்து எப்போது வேண்டுமானாலும் கண்ணீர் வரும் என்ர நிலை. கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக் கொண்டேன். என் நிலையைப் பார்த்த அண்ணன் வா உங்கிட்டே கொஞ்சம் தனியாகப் பேசணும்னு கூறி ஒரு பாருக்கு அழைத்து சென்றார்.
பகல் நேரமாதலால் கூட்டம் எதுவும் இல்லை. இருவரும் ஒரு ஓரமாக உட்கார்ந்தோம். நான் எனக்கு வேண்டாம் என சொல்ல சொல்ல அண்ணன் இரண்டு பெக் ஆர்டர் செய்தார்.
அண்ணன் எடுத்து சிப் செய்துவிட்டு என்னையும் எடுக்க சொல்ல நானும் லேசாக சிப் செய்தேன்.
“ஏண்டா வீட்டுப் பக்கம் வரலே?”
நான் தலையை குனிந்தபடி இருந்தேன்.
“முத முதல்லே உன்னையும் உன் அண்ணியையும் அந்த நிலையிலே பார்த்தப்போ எனக்கு அதிர்ச்சியாதான் இருந்தது. நீ வீட்ட விட்டு போனதும் அம்மா வந்தா. அவளுக்கும் என்னைப் பார்த்தப்போ அதிர்ச்சிதான். நீ எப்படா வந்தேன்னு மிடறு விழுங்கிகிட்டே கேட்டா. அத்தோட உள்ளே பெட்டிலே மல்லிப்பூ பட்டுப் புடவை எல்லாம் கிடந்ததைப் பார்த்ததும் அம்மாவும் இதற்கு உடந்தை என தெரிஞ்சுக்கிட்டேன்.
“அவளை பிடிச்சு தள்ளிட்டு கோபமா ரூமுக்கு போனேன். ஆனால் உன் அண்ணி உடனே பாய்ஞ்சு என்னை கட்டிக்கிட்டு அழுதா, என்னை தப்பா நினைக்காதீங்க. என்னாலே முடியலே அதுதான் என கூறி அழுதாள். நான் கொஞ்சம் யோசித்து பார்த்தேன். அவ செஞ்சதுலே என்ன தப்பு இருக்கு. வேற ஒருத்தியா இருந்த எப்பவோ என்னை விட்டுட்டு போயிருப்பா. அவளோட இளமையையும் வீணடிச்சு வாழ்க்கையையும் வீணடிச்சது நான் தானேன்னு குற்ற உணர்ச்சி எனக்கு தோணிச்சு. அவளை அணைச்சுக்கிட்டு ஆறுதல் படுத்தினேன்.
அண்ணன் சிறிது நேரம் நிறுத்திவிட்டு மீண்டும் ஒரு சிப் அடித்து விட்டு மீண்டும் தொடர்ந்தார்.
“என் கையாலே அவ உடம்பை வருடினேன். அவ சாமான்லே கையை வச்சேன். அப்பதான் கவனிச்சேன். நீ அவ சாமான்லே ஊத்திட்டுப் போன தண்ணி அதுலேருந்து வெளியே வந்துருந்துச்சு. அதை லேசா கையாலே தடவி நக்கிப் பார்த்தேன். வாயிலே சுர்ர்ர்ர்ருன்னுச்சி. எனக்கு என்னமோ அந்த டேஸ்ட் ரொம்ப பிடிச்சிருந்துச்சி. அவளைப் படுக்கப் போட்டு அவ சாமானை நக்கினேன். எனக்கு மூட் ஏர்ற மாதிரி இருந்துச்சி. அவ சாமான் சுத்தமா ஷேவ் செஞ்சு ரொம்ப அழகா தெரிஞ்சுச்சு. நக்க நக்க சுகமா இருந்துச்சி. நீ நம்புனா நம்பு. பல வருஷத்துக்கு அப்புறம் என் குஞ்சு விறைச்சிச்சு.”
“ரொம்ப வருஷத்துக்கு அப்புறம் அவளை மேட்டர் பண்ணினேன். ரொம்ப நேரம் தாக்குபிடிக்கலேன்னாலும் என்னைப் பொறுத்தவரை இது ஒரு மிராக்கிள். அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டேன். அண்ணியை நீ மேட்டர் பண்றதை லைவா பார்த்தா இன்னும் பலன் அதிகமா இருக்கும்னு.”
அண்ணன் மீண்டும் ஒருமுறை தன் கிளாஸை எடுத்து அதை காலி செய்தார்.
“நீ என்னடா சொல்றே. இதுக்கு சம்மதமா? சம்மதம்னா இன்னைக்கே ஊருக்கு கிளம்பு.”
எனக்கு அண்ணன் சொன்னதை நம்ப முடியவில்லை. அவரே அண்ணியை அவர் முன் செய்யும்படி கேட்கிறார். அதற்கு சம்மதமா என வேறு கேட்கிறார். கரும்பு தின்ன கசக்குமா? சந்தோஷத்தில் கிளாஸை எடுத்து ஒரே மூச்சில் அடித்து முடித்தேன்.
“அண்ணா என்னாலே உடனே வர முடியாது. எனக்கு கொடுத்த அஸைன்மென்ட்டை டைமுக்கு முடிக்கணும். அதனாலே ஒரு பத்து பதினைந்து நாள் வெயிட் பண்ணுங்க நான் வர்றேன்,” என்றேன்.
“That’s good,” என்றவாறு பில்லை செட்டில் செய்து எழுந்தார்.
இருவரும் வெளியே வந்தோம். நான் ஆஃபீஸுக்கு செல்ல அண்ணன் என்னை திரும்ப அழைத்தார்.
“அப்புறம் அண்ணிக்கு பீரியட்ஸ் டைம்லே வந்து நிக்காதே,” என்று சிரித்தபடியே மெல்லிய குரலில் என் காதில் கூறினார்.
இவருக்கு அனைத்து விவரமும் தெரிந்துவிட்டதா என அண்ணனைப் பார்க்க அண்னன் கண்ணடித்துவிட்டு bye சொல்லி சென்றார்.