“அண்ணி உன்னைக் கட்டிப் பிடிச்சுட்டிருக்காங்களா?”
இப்போது நான் மௌனமாக இருந்தேன்.
“அவர் தூங்கிட்டாரு. அதுதான் உங்கிட்டே பேசலாம்னு வந்தேன்.”
“எங்கே?”
“பாத்ரூமுக்கு…அவருக்கு தெரியாமத்தான் பேசுறேன்.”
அண்ணி என் பேன்ட் ஜிப்பை இறக்கி என் ஜட்டிக்குள் கையை விட்டு என் குஞ்சைப் பிசைந்தாள். அவள் சற்று அழுத்திப் பிசைய, நான் வலியில் ‘வாவ்’ என கத்தினேன்.
“என்னடா…அண்ணி ரொம்ப படுத்துறாங்களா?”
“ஆமா…” என்றவன் சட்டென நாக்கைக் கடித்து, “அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லை…கால்ல எறும்பு கடிச்சிடுச்சு.”
ம்ம்ம்ம்ம்…என பெருமூச்சு விட்டவள், “சரி நான் அப்புறம் பேசுறேன். நீ உன் அண்ணியை கவனி,” என்று போனைக் கட் செய்தாள்.
நான் சிந்து..சிந்து..என மறுமுனையில் பதிலெதுவும் இல்லை.
******
சிந்து பேசியதில் எனக்கு மூட் அவுட் ஆகியிருந்தது. ச்சே…என்னைப் பற்றி என்ன நினைப்பாள். சரியான பொம்பளைப் பொறுக்கி என்றுதானே? இதுக்கெல்லாம் காரணம்….அண்ணி மேல் எனக்கு கோபம் கோபமாக வந்தது அண்ணியை விலக்கி தள்ளிவிட்டு என் ரூமுக்கு சென்றேன். அண்ணி கையை காலை உதறி தன் சலிப்பைக் காட்டினாள். நான் படுக்கையில் படுத்து சிந்துவுக்கு கால் செய்தேன். நான் திரும்ப திரும்ப அழைக்க அவளும் திரும்ப திரும்ப கட் செய்தாள்.
‘சிந்து என் மேல் கோபமா?’ என மெசேஸ் அனுப்பினேன்.
‘எங்கிட்டே பேசாதேடா! பொம்பளை பொறுக்கி,’ என பதில் வந்தது.
‘உன்னாலேதாண்டி இப்படி ஆனேன்.’
‘என்னது டி யா! ஓ மச்சானுக்கு நான் உங்க பொண்டாட்டின்னு நினைப்போ?’
‘சாரி! ஏதோ உணர்ச்சிவசப்பட்டு அப்படி சொல்லிட்டேன். மன்னிச்சுடுங்க….’
‘கொன்னுடுவேன்….என்னடா…. ங்க…ஒழுங்கா..டி….ன்னே கூப்பிடு.’
‘சரிடி! இன்னும் பாத்ரூமிலேதான் இருக்கியா?’
‘இல்ல, பெட்டுல படுத்துட்டேன்.’
‘பக்கத்துல அவர் இல்லையா?’
‘ம்ம்ம்ம்..இருக்காரு’
‘அவருக்கு நீ மெசேஸ் அனுப்பறது தெரியாதா?’
‘நான் போர்வையாலே போத்திக்கிட்டு தான் கொடுக்கிறேன்.’
‘நீ இப்போ எப்படி படுத்திருக்கே’
‘ம்ம்ம்..மல்லாக்கத்தான்….’
‘அதுல்லேடி…ட்ரெஸ்ஸோடையா…இல்ல இல்லாமயா?’
‘ச்சீ..இப்படியெல்லாம் பேசுனா போனை வச்சுடுவேன்.’
‘இல்லேடி! எப்பவும் உன் நினைப்பாத்தான் இருக்கு.’
‘அதுதான் அண்ணியைக் கட்டிப் பிடிக்கிறீங்களாக்கும்’
‘ஆமாடி அவங்களைக் கட்டிப் பிடிக்கும் போதும் உன்னைதான் நினச்சுக்கிறேன்.’
‘தினமுமா’
‘இல்லை எப்பவாதுதான்’
‘அப்ப என் நினைப்பு அப்பப்பதான் வருதா?’
‘இல்லேடி எப்பவும் உன் நினப்புதான். அப்பப்ப அவங்களை அந்த நினப்புலேயே கட்டிப் பிடிச்சுடுறேன்’
‘கட்டிப் புடிக்கிறது மட்டும் தானா? இல்லை அதுக்கு மேலே ஏதாவது….?’
‘அன்னைக்கு உன் நினைப்புலே தண்ணியடிச்சுட்டு….’
‘ம்ம்ம்…தண்ணியடிச்சுட்டு….என்னடா பண்ணே? சொல்லித் தொலை…’
‘நல்லவேளை குழந்தை அழுததுன்னால தப்பிச்சேன்’
‘அப்ப இதுவரைக்கும் ஒன்னும் நடக்கலியா?’
‘இல்லை’
‘ப்ராமிஸ்’
‘உன் மேல சத்தியம்…’
‘பாவண்டா அவ….’
‘அவங்க பாவம் இல்லேடி. நான்தான் பாவம்…அவங்ககிட்டே மாட்டிக்கிட்டு முழிக்கிறேன். காமப் பிசாசு’
‘அப்படி சொல்லாதே. எத்தனையோ தடவை அவ எங்கிட்டே சொல்லி அழுதிருக்கா.’
‘எதை’
போன் அவள் லைனில் இல்லை என்பதைக் காட்டியது. அவள் கணவர் விழித்திருப்பாரோ? அண்ணி என்ன சொல்லி அழுதிருப்பாள்? என் மண்டையைக் குடைந்து கொண்டிருந்தது. அப்படியே தூங்கிப் போனேன்.
மறு நாள் அலுவலகத்தில் இருந்து சிந்துவுக்கு போன் செய்தேன். “அண்ணி உங்கிட்டே என்ன சொல்லி அழுதாங்க,” எனக் கேட்டேன்.
“அதை போன்லே சொல்ல முடியாதுடா’ நீ நாளைக்கு சாயந்தரம் பீச்சுக்கு வா, அங்கே பேசலாம்,” என மெல்லிய குரலில் பேசினாள். சரி அவள் தனியாக இல்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்டு போனை கட் செய்தேன்.
******
இதன் அடுத்த பகுதி நாளை எழுதுகிறேன். கண்டிப்பாக வந்து படிங்கள்.. நன்றி…