அவளோட மாநிறமான முலை தொங்காமல் என்ன முறைச்சு பாக்கற மாதிரி இருந்துச்சி. நல்ல உடம்புக்கு ஏத்த அளவான முலைகள். எனக்கு நாக்குல எச்சில் உரி பூள் நட்டுக்குச்சி. நான் அதை மட்டும் பாத்துட்டு ஒடனே கிழ வந்துட்டா பயந்து போய். எங்க அவ அவங்க அம்மா கிட்ட சொல்லிட போராளோன்னு பயம். அவளோட புண்டைய பக்கவிய இல்ல. அந்த தெருவுல 2 வீடுதான், ஒன்னு என்னோட வீடு, இன்னொன்னு மானஸ வீடு. அதனாலதான் தைரியமா ஜன்னல் தொறந்து வைச்சிட்டு துணி மாதராலோ என்னாவொன்னு நினைச்ச. நான் கூட அந்த தெருவுல யாருமே இல்லன்னு தைரியத்துலதான் பொண்ணுங்கள கூட்டிட்டு வந்து ஒப்ப. ஆள் நடமாட்டமும் அவ்வளவா இருக்காது. அந்நிலை இருந்து நான் காலேஜ் போய்ட்டு வந்து மொட்டை மாடில ஒளிஞ்சி இருப்ப. அவ வந்து துணி மாதுவா. நான் அதை நெனைச்சி அன்னிக்கு கை அடிச்ச.
இப்படியேய் செவ்வாய் கிழமையும் போயிடுச்சி. புதன் கிழமை அன்னிக்கு நான் அதே போல போய்ட்டு இருக்க, அவ வந்து துணி மாத்தினா, அந்த நேரம் பாத்து என்னோட போன் அடிக்க அவளுக்கு தெரிஞ்சி போயிடுச்சி, நான் மறைஞ்சி இருக்கறது. நான் சகஜமா சிகரெட்டே பிடிக்க கிழ ஒக்காந்து இருந்த மாதிரி எழுந்து போன் எடுத்துட்டு பேசிக்கிட்டேய் அவளை திரும்பி பாக்காம கிழ வந்து வீட்டுக்குள்ள போய்ட்டா. எனக்கு ஒரே பயம் எங்க மாட்டி விட்ருவாளோன்னு. வியழ கிழமை நான் போகவேய இல்ல. ஆன நான் வெளிய நின்னுட்டு இருந்த, அவ வெளிய போய்ட்டு வந்து என்ன முறைச்சிகிட்டேய் போனால். அப்பறம் நான் போய்ட்டு தூங்க போய்ட்டா. அன்னிக்கு இரவு மூணு மணிக்கு என்னோட வீட்டு கதவை தட்டுற சத்தம் கேட்டு போய்ட்டு, கதவுல இருந்த சின்ன ஜன்னலை தொறந்து பாத்த. அங்க டாக்டர் ஆண்ட்டியும் வாங்க புருஷனும் இருந்தாங்க. நான் என்னன்னு கதவை தொறந்து கேக்க அவங்க தம்பி கொஞ்சம் கார் குடுப்பா,
ஹாஸ்பிடல் இருந்து போன் வந்துச்சி, அதோ அவசரமா எங்களோட கார் என்ன ஆச்சின்னு தெரியல கெளம்பவேய் இல்ல. இல்லன்னா நீ எங்களை ஹாஸ்பிடல் விட்டுட்டு வந்துடுப்பா. அப்படின்னு கொஞ்சம் பதட்டமா கேக்க, நான் சரிங்க ஆண்ட்டி நீங்க பதட்டமா இருக்கீங்க, நான் ஒன்னு போன்ற உங்க அங்க விட்டுட்டு நான் வந்துடற, நீங்க வேலையை முடிச்சிட்டு போன் பண்ணுங்க நான் வந்து கூட்டிட்டு வர. நான் வரும் போது மெக்கானிக் கூட்டிட்டு வந்து உங்க கார் பாக்க சொல்ற சரிங்களான்னு கேக்க, அவங்களும் சந்தோஷம்பா கொஞ்சம் சீக்கிரம் வாப்பான்னு சொல்ல, நான் லுங்கி பணியனோடவேய் கார் சாவி எடுத்துட்டு, என்னோட வீட்டுக்கு பிங்கர் பிரிண்ட் லோக் ஸிஸ்டெம் அக்டிவேட்டே பண்ணி என்னோட விரல் ரெயகையில வீட்டை பூட்டிட்டு கிளம்பினோம். நான் நல்ல வேகமா போக, இப்போ புட்டினியேய்
அது எப்படின்னு கேக்க, அது நான் பண்ணினது ஆண்ட்டி நம்ம தெருவுல இரண்டு வீடுதான், அதான் புட்டினுள்ளும் அதை ஒடைச்சிடுவாங்க, அதான் என்னோட கட்டை விரல் ஸ்கேன் பண்ணி பூட்டிட்டு போய்டுவா. அதை யாராச்சும் தோட்டங்கான உரையெய் குட்டரா மாதிரி அலாரம் அடிக்கும். பகல் நேரத்துல பண்ண மாட்ட, நயிட் நேரத்துல வெளிய போன பண்ணிட்டு போய்டுவா. அப்பறம் நா இல்லனா, அப்பா, இல்லன்னா அம்மா வந்தால் தான் கதவை தொறக்க முடியும். அவங்க நல்லா புத்திசாலிதான், எங்களுக்கும் ஒன்னு செய்துகொடுப்பா. சரி ஆண்ட்டி செய்து குடுக்கற. அதுக்குள்ள ஹாஸ்பிடல் வர அவங்க என்னோட போன் நம்பர் வாங்கிட்டு வேகமா ஹாஸ்பிடல் குள்ள ஓட, அவங்க பின்னடியேய் 2 அல்லது 3 டாக்டர் 3 நர்ஸ் ஓடுனாங்க. நான் ம்ம்ம் பெரிய டாக்டர் தான் போலன்னு நெனைச்சிக்கிட்டி
கெளம்பி மெக்கானிக் போன் பண்ணி கூட்டிட்டு போன. அவங்களோட கார் சாவி வாங்க மானஸவை எழுப்ப வேண்டிய கட்டாயம் வந்துச்சி. அய்யோ எப்படி எழுப்பறதுன்னு நெனைச்சிகிட்டேய் கார் ஹார்ன் அடிக்க, அவ எட்டி பாத்து என்னன்னு முறைப்ப கேக்க, நான் கார் சாவி குடுங்க, அவ அதான் ஓடலியேய் அப்பறம் எதுக்கு. இல்ல மெக்கானிக் வந்து இருக்கார் அதான் கேக்கறன்னு சொல்ல, சரி இரு வரேன்னு போய்ட்டு கார் சாவி எடுத்துட்டு வந்தா. கார் ரெடி ஆயிடுச்சி அப்பறம் நான் மெக்கானிக் கிட்ட, அண்ணா உங்க வீட்டுக்கு பக்கத்துலதான்னா ஹாஸ்பிடல் கார் அங்க விட்டுட்டு நீங்க வீட்டுக்கு ஆட்டோல போய்டுங்கன்னு கேக்க, அவரும் சரின்னு சொல்ல, நான் மானஸ கிட்ட சொன்ன.
அவளும் சரின்னு சொல்லி பணம் எடுக்க போனால். நான் நா குடுக்கற, ஆண்ட்டி வந்த வாங்கிக்கறன்னு அவருக்கு பணம் கொடுத்த. அவரு கெட்டதா விட ஆயிரம் ரூபாய் அதிகம் குடுத்த. எதுக்கு அப்படின்னா அந்த நேரத்துல துக்கத்தை விட்டுட்டு வந்ததுக்கு. அவரும் கிளம்பி போய்ட்டாரு. நானும் போய்ட்டு தூங்கின, நந்தினி வந்து சமைச்சி வைச்சிட்டு போய்ட்டா. மானஸ வீட்டுக்கு காலைல மட்டும்தான் சமைப்பா. நான் வெளில வர மாடில இருந்து என்ன பாத்துட்டு கிழ வந்தா. என்ன காலேஜ் போல, நான் போகல.
தொடரும்…