அவர் அப்படி சொன்னதும், சட்டென முந்தானையை சரி செய்து கொண்டு அவருக்கு முதுகைக்காட்டி திரும்பி நின்றேன்.. என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் நா வறண்டது. நேற்று, முகிலனோடு வெற்றுடம்புடன் மூச்சிரைக்க கலவி கொண்டது கண்முன் படமாக வந்து சென்றது…
மாமனார் சற்று தொண்டையை செருமிக்கொண்டு, “என்னோட மகன், மருமகள்ன்னு கூட பாக்காம, அந்த நேரத்துல, உங்க ரெண்டு பேரையும் அந்த கோலத்துல என்னையும் அறியாம பாத்துட்டே இருந்துட்டேன்… மன்னிப்பு கேக்கணும்ன்னு தான் நினைச்சுட்டு இருந்தேன்…ஆனா…”
அவர் அப்படி பேசிக்கொண்டே போவது, ஏதோ விபரீதமாகப்போவதாக என் உள்ளுணர்வு
சொல்லிக்கொண்டிருந்தது. இதயத்துடிப்பு பலமடங்கு அதிகமானது. அவர் பக்கம் திரும்பாமலே என்ன சொல்ல வருகிறாரோ என்று பதட்டத்துடன் நின்றுகொண்டிருந்தேன்.
மாமனார், சிறிது இடைவெளி விட்டு தொடர்ந்தார். “ஆனா… மருமகள்ங்கிறதையும் மறந்து உன்னோட நிர்வாண அழகை நேத்து நான் ரசிச்சது இன்னும் என் கண்ணு முன்னாடியே நிக்குது… இப்ப நான் உன்னை நிமிர்ந்து பார்க்கல… குனிஞ்சு தரையத்தான் பாத்துக்கிட்டு இருக்கேன். உன்னைப்பார்த்தா, நீ சேலை கட்டி இருந்தாலும் உன்னோட அந்த நிர்வாண உடம்புதான் என் கண்ணுக்கு தெரியுது…”
அவர் அப்படி சொல்லிக்கொண்டே போக, இப்போது நான் நிஜமாகவே நிர்வாணமாயிருப்பதாய் உணர்ந்து உடலைக்குறுக்கிக்கொண்டேன். கொஞ்சமும் அதிர்ந்து பேசாத எனது மாமனார், என் நிர்வாண உடலைப்பற்றி இப்படி பேசிக்கொண்டிருப்பது பேரதிர்ச்சியாய் இருந்தது. எனது நாக்கு
வறண்டு போய் ஒட்டிக்கொண்டு எதுவும் பேச மறுத்தது.
“என் மனைவி, உன்னோட அத்தைக்கப்புறம் யாரையும் நான் இப்படி பாத்து நான் என்னை மறந்து நின்னதில்ல. அவ இறந்ததுக்கப்புறம் நேத்து நைட்டுதான் முதல்முறையா என்னோட காமம் விழிச்சிக்கிட்டதை உணர்ந்தேன்… உன்னை நினைச்சி நைட்டு முழுசும் தூக்கமுமில்ல…”
கடவுளே, என்னோட அப்பா மாதிரி நான் நினைச்சுட்டு இருந்தவரை, நானே இப்படி சபலப்படுத்தி இருக்கேனே. எனது கண்கள் லேசாக கலங்கி நின்றது.
மாமனார் தொடர்ந்து பேசிக்கொண்டே சென்றார்… “உன் நினைப்புல நான் தூங்கலையே தவிர, உன்ன நினைச்சி நான்… நான்…”, கொஞ்சம் தயங்கிய பின் சொன்னார்… “உன்ன நினைச்சி நான் கையடிக்கல…”
கேட்க முடியாமல் காதைப்பொத்திக்கொண்டேன்.
இரண்டு நிமிட மயான அமைதிக்குப்பிறகு, என் மாமனாரே தொடர்ந்தார். “அதை செய்ய எனக்கு ஆசதான்… ஆனா, அதை… உன் முன்னாடி, உன்ன பாத்துக்கிட்டே செய்யணும்..”
எனக்கு லேசாய் தலை சுற்ற, பக்கத்திலிருந்த சோபாவில் மெதுவாய் அமர்ந்தேன்.
“மன்னிச்சிரும்மா… ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் இந்த மாதிரி ஆசை எனக்கு வந்திருக்கு… என்னோட மருமகளை பாத்தப்புறம் வந்திருக்கு…அதான், உன்கிட்டயே கேட்டுட்டேன்… என் பக்கத்துலிருந்து யோசி.. என் ஆசை உனக்கு நியாயமா பட்டா, உன் சம்மதத்தை சொல்லு. இல்ல, என்னை நீ ஒரு காமுகனா பாத்தா, நீ எதுவும் சொல்லத்தேவையில்ல. நானே புரிஞ்சுக்குக்கிறேன். அதுக்கப்புறம் இந்த வீட்லயும் இருக்க மாட்டேன்… உன்னை தொந்தரவும் பண்ண மாட்டேன்… நான், என் பொண்ணு முல்லை வீட்டு வரைக்கும் போயிட்டு நைட்டு எட்டு மணிக்குள்ள வந்துடுவேன்… அதுவரைக்கும் நீ யோசி… மறுபடி மன்னிச்சிடு இப்படி உன்னை கேட்டதுக்கு… நான் வர்றேன்மா…” ,
சொல்லிட்டு எப்போ வெளில போனார்ன்னு தெரியாம, கலங்கிய கண்களை துடைத்துப்பார்த்தபோது, எனது முந்தானை முழுவதும் கீழே விழுந்து பாதி முலைகள் ஜாக்கெட்டிலிருந்து வெளியில் வந்து விழுந்து விடுவது போல் காட்சியளித்தது. இதையும், மாமனார் பார்த்து விட்டுத்தான் போயிருப்பார் என என் மனம் சொல்லியது.
ரொம்ப நீண்ட நேரம் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்து, மெல்ல மெல்ல அதிர்ச்சியிலிருந்து விலகி, வீட்டு வேலைகளில் கவனம் செலுத்த, பள்ளிக்கூடம் சென்ற பிள்ளைகள், சனிக்கிழமை ஆதலால், மதியம் போல் வந்து விட, அவர்களுக்கு மதிய உணவு பரிமாறிவிட்டு, சாப்பிடப்பிடிக்காமல் கண்மூடி படுத்துக்கொண்டே, மாமனார் கேட்டுச்சென்றதை யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
அவர் என்னை முழுவதுமாக பார்த்திருப்பாரோ? அந்த மங்கல வெளிச்சத்தில் எப்படி? எனது முலைகளை, முலைக்காம்புகளை எல்லாம் பார்த்திருப்பாரோ? எனது முடி அடர்ந்த புண்டை அவர் கண்களுக்கு தெரிந்திருக்குமா? முகிலன் அடிக்கடி சொல்வது போல், என்னைப்பார்த்ததும் எனது மாமனருக்கு என்னை அனுபவிக்க ஆசை வந்திருக்குமா? ஆனால், அவரோ அவருக்கு என்னைப்பார்த்துக்கொண்டே கை அடிக்க மட்டும் தான் ஆசை என்றாரே எப்படி? இப்படி பல யோசனைகளுடன் எனது கை என்னையறியாமல் எனது முலைகளை முந்தானையைத்தாண்டி தடவிக்கோன்டிருந்தது. சட்டென நினைவு வந்து ச்சீ நான் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன்…என என்னை நானே கோபித்து, எழுந்து, முகம் கழுவி மாமனாருக்கு என்ன பதில் சொல்வது என மறுபடி யோசனையில் ஆழ்ந்தேன்…. (தொடரும்)
சூப்பர் சூப்பர் சூப்பர்