Tamil Kamakathikal – காமத்தில் திளைக்கும் மனம் – பகுதி – 3

View all stories in series

Tamil Kamakathaikal – “ஆம் மாமா” என்ற எனது மெசேஜ் படிக்கப்பட்டு விட்டது என இரண்டு புளூ டிக் மார்க் சொன்னது. மாமா, எனது ரிப்ளையை படித்ததும் எப்படி உணர்ந்திருப்பார். மீண்டும் எனது நிர்வாண உடலை நினைத்துப்பார்ப்பாரா? இப்போது அவர் மட்டும் தனியாக இருந்தால், அவரது சுன்னி விறைப்படைந்திருக்குமா? என்னை நினைத்து, என்னை நிர்வாணமாக நினைத்துப்பார்த்து, அவர் அவரது சுன்னியை தடவிப்பார்ப்பாரா? போன்ற கேள்விகள், நினைப்புகள் என்னை மேலும் காமத்தில் தள்ளியது.

டைனிங் டேபிள் மேல் முன்புறம் சாய்ந்து நின்று கொண்டு, முகிலனின் நக்குதலை ரசித்துக்கொண்டிருந்த நான், இப்போது, அவனின் முன்பக்கமாக திரும்பி, எனது புடவையை பாவாடையுடன் முழுதாய் மேலேற்றி, முகிலனின் முகத்தின் மேல் எனது ஈரப்புண்டையை வைத்து தேய்க்க ஆரம்பித்தேன். திறந்திருந்த எனது பருத்த முலைகளை நானே பிசைந்து கொண்டேன். “ஆஆஅஹ்ஹ்ஹ்ஹ. ”

இதற்கு முன் , முகிலனின் வாய் வேலையில் நான் பலமுறை உச்சம் அடைந்திருந்தாலும், இன்று இதற்கு முன் எப்போதும் இல்லாதவாறு, ஒரு புதிய அனுபவத்தை எனக்கு கொடுத்தது. எனது புண்டையில் காம ரசம் பெருக்கெடுத்து ஓடியவாறு உணர்ந்தேன். புண்டை இதழ்களிலிருந்து தொடை வரை நனைத்த நீரையெல்லாம் முகிலன் ரசித்து சுவைத்தான். திருப்தியுடன், முகிலனின் தலையை நிமிர்த்திய நான், குனிந்து அவனது இதழ்களில் இதழ் பதித்தேன். எனது புண்டை வாசமும், காம நீரும் மிச்சமிருந்த அவனது வாயில் எனது நாக்கை சுழற்றி நக்கி சுவைத்தேன். எனது புண்டை தண்ணீர் இன்று ஏனோ எனக்கு மிகுந்த சுவையைக்கைகொடுத்தது. முகிலனின் வாயை நான் இறுக்கமாக கவ்விச்சுவைத்துக்கொண்டிருந்த பொழுதே, அழைப்பு மணி ஒலித்தது.

எனது ஜாக்கெட்டை அவசரமாயத்தேடி எடுத்து, “யாருன்னு பாருங்க” ன்னு சொல்லிவிட்டு பெட்ரூமுக்குள் ஓடினேன். உள்ளே சென்று தாழ் போட்டு, ஜாக்கெட்டை அணிந்துகொண்டே வெளியில் சத்தம் கேட்டுத்தெரிந்து கொண்டேன், வந்தது பக்கத்து வீட்டுக்கு விளையாடப்போன பசங்க. “ஹ்ம்ம். ” , பெருமூச்சு விட்டு, மாமா ஏன் இன்னும் வரலன்னு யோசித்துக்கொண்டே, புடவையையும் சரிசெய்து கொண்டு வெளியில் வந்தேன்.

“வந்தவுடனே, கை கால் எல்லாம் கழுவிட்டு மத்த வேலையை பாருங்கன்னு எத்தனை முறைதான்டி உங்க ரெண்டு பேருக்கும் சொல்றது. போங்க. போய் கழுவிட்டு வாங்க. ஒரு பத்து நிமிஷத்துல நான் டிபன் ரெடி பண்றேன். ஹலோ. ஓவியரே. உங்களுக்கும்தான். போங்க. “, சொல்லிட்டு கிச்சனுள் சென்று அடுத்த பதினைந்து நிமிஷத்தில், தோசையும் சட்னியும் ரெடி பண்ணி டைனிங் டேபிளில் வைக்கும்போது மறுபடி அழைப்பு மணி ஒலித்தது.

இந்தமுறை கண்டிப்பாக மாமாவாகத்தான் இருக்கும். மனதில் சிறு பதட்டம் தொற்றிக்கொண்டது. முகிலனும், பசங்களும் சோஃபாவில் உட்கார்ந்து டிவியில் மூழ்கி இருக்க, நானே கதைவைதிறக்கச்சென்றேன், வயிற்றில் பட்டாம்பூச்சிகள் பறக்க.

கதவைத்திறந்ததும் முகிலனின் தங்கை முல்லை நின்றுகொண்டிருந்தது கொஞ்சம் ஷாக்காகவும், கொஞ்சம் ஏமாற்றமாகவும் இருந்தது. எதையும் வெளிக்காட்டிக்கொள்ளாமல்.

“ஹே. வா முல்லை. எப்படி இருக்க? ஓவியரே, யாரு வந்திருக்கா ன்னு பாருங்க. “, சொல்லி உள்ளே வரச்சொல்லி, பின்னாடி எட்டிப்பார்த்தேன் மாமா எங்கே என்று.

முகிலனும் , பசங்களும் முல்லையை நலம் விசாரித்துக்கொண்டிருக்க, என் மனம் மாமாவைப்பற்றி யோசித்துக்கொண்டிருந்தது. சரி முல்லையிடமே கேட்டுவிடலாமென்று நினைத்தபோது, வெளியில் கேட்டை சாத்திவிட்டு, கையில் ஒரு பையுடன் வேட்டி சட்டையில் மாமா வருவது தெரிந்தது. “என்னங்க, உங்க அப்பாவும் வந்துட்டாரு. நான் போய், இன்னும் நாலு தோசை போட்டு எடுத்துட்டு வந்துடறேன். “, சொல்லிவிட்டு அவசரமாக உள்ளே சென்றேன்.

ஸ்டவ்வில் தோசைக்கல்லை வைத்துவிட்டு, இத்தனை நாளா மாமாகிட்ட இயல்பா பேசிக்கிட்டு இருந்த நான், இனிமே எப்படி பேசப்போறேன். மத்தவங்க முன்னாடி அவரை நான் பாக்கிறப்ப அவர் என்னைப்பத்தி சொன்னதுதான என் ஞாபகத்துக்கு வந்து தொலைக்கும். கடவுளே. ன்னு மனசுக்குள்ள புலம்பிட்டு இருந்தவ, தோசைக்கல்லு சூடாகி புகை வர ஆரம்பிச்சதும், யோசிக்கிறதை நிறுத்திட்டு தோசை ஊற்ற ஆரம்பித்தேன்.

ஊற்றி முடித்த தோசையையும் ஹாட்பாக்ஸில் வைத்து எடுத்துக்கொண்டு டைனிங் டேபிளில் வைக்க சென்றபோது, மாமா பிள்ளைகளுடன் இயல்பாக பேசி சிரித்துக்கொண்டிருந்தார். முகிலன் முல்லையிடம் எதைப்பற்றியோ தீவிரமாக பேசிக்கொண்டிருந்தான்.

“முல்லை, வா. சாப்டுட்டு அப்புறம் பேசலாம். என்னங்க. வாங்க நீங்களும். உங்களுக்கும்தான்டி. வாங்க. “, என்று எல்லாரையும் கூப்பிட்ட நான் , மாமாவை கூப்பிடத்தோன்றாமல் நிற்க.

“ஏம்மா, எனக்கு இல்லையா?”, என் மாமனார் குரல் கேட்க, அவர் பக்கம் திரும்பி பார்த்தேன். அவர் என் கண்ணைப்பார்த்து சிரிக்க, நான் அவரை நேராக பார்க்க முடியாமல் சட்டென குனிந்து, “ஐயோ. அப்படில்லாம் இல்ல மாமா. வாங்க. உங்களுக்கு போகத்தான் மீதி மத்தவங்களுக்கு. ” , நான் ஏதேச்சையாக சொன்னாலும் மாமா ஏதோ புரிந்தவாறு சிரித்தபடி எழுந்து வந்தார். எல்லாருக்கும் டைனிங் டேபிளில் தட்டுகள் வைத்து பரிமாற ஆரம்பித்தேன், எனது முந்தானை விலகி இடது பக்க முலையை முழுதாய் வெளிக்காட்டிக்கொண்டிருப்பதை கவனிக்காமல்.

மாமா, நொடிக்கொருமுறை என் பக்கம் திரும்பிப்பார்ப்பதை உணர்ந்த நான் என்னை குனிந்து பார்க்க, இடது பக்க முந்தானை முழுவதும் விலகி, பிரா அணியாத ஜாக்கெட் மூலமாக முலை, வட்டக்கருவளையம் கொஞ்சம் தெரிய, மாமாவின் கண்களுக்கு தரிசனம் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தது. முகிலனும், முல்லையும் பார்த்துவிடுவார்களோ என்று சட்டென முந்தானையை இழுத்து விட்டு முலையை மூடினேன். மாமா பெருமூச்சு விட்டது தெரிந்தது.

“அண்ணி. நான் கீழ உக்கார்ந்தே சாப்பிட்டுக்கிறேன். எனக்கு டைனிங் டேபிள்லாம் ஒத்து வராது. “, சொன்ன முல்லை மாமாவின் பக்கத்தில் கீழே உட்கார்ந்து கொள்ள. “சரி முல்லை. ” ன்னு சொல்லிட்டு முல்லை மட்டும் தனியாக கீழே உட்கார்கிறாளே என்று எனது தட்டையும் எடுத்துக்கொண்டு நான் முல்லை எதிரில் தரையில் உட்கார்ந்தேன். “என்னங்க. தோசை இன்னும் போடணும்ன்னா சொல்லுங்க. ” ன்னு முகிலனை நிமிர்ந்து பார்த்து சொல்லிவிட்டு டைனிங் டேபிள் கீழே சாதாரணமாக எனது பார்வை சென்றது. மாமாவின் வேட்டி இரண்டு பக்கமும் விலகி, அவரின் கிண்ணென்ற தொடைகள் தெரிந்தது. அப்பப்போ அவர் காலை ஆட்டும்பொழுது, அவரின் புளூ கலர் ஜட்டியும் தெரிந்து கொண்டிருந்தது. என் மனதிற்குள் காம அலை மிதமாக அடிக்க ஆரம்பித்தது.

முல்லை, மாமா உட்கார்ந்திருக்கும் பக்கமாகவே அவருக்கு சற்று பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருப்பதால், அவளுக்கு தெரிய வாய்ப்பில்லை. நான் ஒவ்வொரு முறை தோசையாப்பிட்டு வாயில் வைக்கும்போதும், என் கண்கள் மாமாவின் இடுப்புக்கு கீழ் பக்கம் செல்வதை தவிர்க்க முடியவில்லை. இப்போது மாமாவின் வேட்டி மேலும் விலகி அவரின் ஜட்டியின் நடுப்பக்கம் முழுதாகவே தெரிய ஆரம்பித்தது. ஜட்டி நன்றாகவே புடைத்திருந்ததைப்பார்த்தபோது , அவரது சுன்னி ஜட்டிக்குள் விறைத்திருப்பதை உணர முடிந்தது.

முல்லை என்னிடமும், முகிலனிடமும் ஏதோ ஒரு விஷயத்தை சீரியஸாக சொல்லிக்கொண்டிருக்க, நான் அவள் சொல்வதை ஏனோ தானோவென்று கேட்டுக்கொண்டு மாமாவின் தொடை இடுக்கி தெரியும் ஜட்டியின் புடைப்பையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். இந்த முறை தோசையை வாயில் வைத்துக்கொண்டே பார்த்தபோது, மாமாவின் சுன்னி ஜட்டியின் இடது பக்கம் விலக்கப்பட்டு வெளியில் நீட்டிக்கொண்டிருந்தது.

பார்த்தவனுடன் இதயம் படபடவென அடித்துக்கொள்ள டக்கென நிமிர்ந்து மாமாவின் முகத்தைப்பார்க்க, அவர் என்னைப்பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தார். எனக்கு தோசை தொண்டையில் சிக்கி புரையேறியது. இருமி தொண்டையை சரிசெய்ய முயற்சிக்க. முகிலன், “பாத்து சாப்பிடு ரதி. யாரோ நினைக்கிறாங்க போலயே. ம்ம். தண்ணி குடி. ” என்றான்.

நான் தண்ணி குடித்துவிட்டு சற்று ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு, மறுபடி மாமாவைப்பார்க்க, “என்ன?” என்பது போல் ஒரு பார்வை பார்க்க, நான் அவரின் பார்வையை தவிர்த்து மீதியுள்ள தோசையை சீக்கிரம் சாப்பிட்டு முடித்தேன். ஒரு நொடி மட்டுமே பார்த்த அவரது தடித்த, கருத்த , நீண்ட சுன்னி என் மனதை மொத்தமாக இப்போது ஆட்கொண்டிருந்தது. சாப்பிட்டு முடித்த நான், பார்வையை அவரது பக்கம் திருப்பாமலே , தட்டை எடுத்துக்கொண்டு கிச்சனுக்குள் சென்றேன். செல்லும்போது முல்லையிடம், “முல்லை, சாப்பிட்டு தட்டை டேபிள்ல வெச்சிடு. நான் எடுத்துக்கறேன். “, சொல்லிவிட்டு சென்றேன்.

கிச்சனுள் சென்ற எனக்கு இன்னும் படபடப்பாக இருந்தது. ஒருவித கலவையான உணர்ச்சிகளால் தவித்துக்கொண்டிருந்தேன். மாமாவிடம் நான் சம்மதம் சொன்னது சரிதானா? இந்த உறவை ரகசியமாய் வைத்திருக்க முடியுமா? முகிலனுக்கு தெரிய வந்தால்? என் பிள்ளைகள் என்னை மதிப்பார்களா? அப்போது இருந்த காம உணர்ச்சியில், வேறு ஆடவன் என்னை அனுபவித்தால் எப்படி இருக்கும் என யோசிக்கும்போது வந்த கிளர்ச்சியால், நான் சம்மதம் சொல்லிவிட்டேன். இப்படி பல யோசனைகள் மனதுக்குள்.
“அண்ணி. “, என் அழைத்துக்கொண்டே , சாப்பிட்டு முடித்த பாத்திரங்களை எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள் முல்லை.

“ஐயோ. முல்லை. நான்தான் அப்படியே வைக்க சொன்னேனே. நான் வந்து எடுத்துக்கிறேன். நீ ஏன் செய்யற இதையெல்லாம்?”, அவளிடம் இருந்த பாத்திரங்களை வாங்கி சிங்க்கினுள் வைத்தேன்.

“பரவால்ல. இருக்கட்டும் அண்ணி. “, என்றவள் கையை அன்பாக பற்றினாள்.

முல்லை ஏறக்குறைய என் வயதுதான். அவளின் கணவன் ரவீந்திரன் சொந்தமாக துணி வியாபாரம் செய்கிறார். மாதத்தில் எப்படியும் பத்து நாட்கள் வியாபார விஷயமாக வெளியூர் சென்றுவிடுவார். முல்லைக்கு 20 வயது இருக்கும்போதே திருமணம் ஆகிவிட்டதால், அவளுக்கு இப்போது 17 வயதில் பன்னிரெண்டாவது படிக்கும் ஒரே ஒரு பையன் மட்டுமே, அவன் பெயர் தீபக்.

ஒரே ஊரில் இருந்தாலும், முல்லை வீட்டிற்கு நாங்களோ, அவர்கள் எங்கள் வீட்டிற்கும் எப்போதாவது ஒருமுறை வந்துபோவதுதான் வழக்கம்.

“சரி அண்ணி. நான் கிளம்பறேன். அப்பாவை விட்டுட்டு போகலாம்ன்னு தான் வந்தேன். இன்னிக்கு என்னமோ அப்பா ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்காரு. அவரை இப்படி பாக்க எனக்கும் சந்தோஷமா இருக்கு. நான் நீங்க அவரை சரியா பாத்துக்க மாட்டீங்களா ன்னு உங்களை ரொம்ப தப்பா நினைச்சுட்டு இருந்தேன். என்னை மன்னிச்சிடுங்க அண்ணி. “, என்று லேசாக கண்கலங்கிய முல்லையை கட்டிப்பிடித்து . “ஹே. என்ன முல்லை இதெல்லாம். நீ அவருக்கு எப்படியோ. நானும் அப்படித்தான். என்ன. “, அவளது கண்களை துடைத்துவிட்டேன்.

“சரி அண்ணி. நான் கிளம்பறேன். தீபக் தனியா இருப்பான். அவர் பிசினஸ் விஷயமா வெளியூர் போயிருக்காரு. இன்னொரு நாளைக்கு வர்றேன். ”

“. சரி முல்லை. நான் உங்க அண்ணன்கிட்ட உன்னை டிராப் பண்ண சொல்றேன் இரு. இந்நேரத்துக்கு எதுக்கு பஸ்ல போய்க்கிட்டு?”

“பரவால்ல. இருக்கட்டும் அண்ணி. ”

“நீ சும்மா இரு. ” . அவளை கூட்டிக்கொண்டே ஹாலுக்கு வந்த நான், “என்னங்க. முல்லை கிளம்பறேன் ங்கிறா. நீங்க டிராப் பண்ணிட்டு வந்துடுங்க பைக்ல. ”

“ஓ. சரி. நான் விட்டுடறேன். ”

எல்லோரிடமும் சொல்லிவிட்டு முகிலனுடன் முல்லை கிளம்பிவிட நான் வீட்டு வெளியில், மெயின் கேட்டின் மீது சாய்ந்து நின்றுகொண்டிருந்தேன். மணி இரவு 9. 45. முல்லை பேசியதை நினைத்துக்கொண்டிருந்தேன். மனது கொஞ்சம் நிறைவாக உணர்ந்தேன்.

அங்கேயே நின்றுகொண்டிருந்தவள் , தொண்டை கனைக்கும் சத்தம் கேட்டு திரும்ப, வாசற்கதவு பக்கத்தில் மாமா நின்று கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. நான் நின்றுகொண்டிருக்கும் இடத்தில், தெருவிளக்கு வெளிச்சம் இருக்க, அவர் இருக்குமிடம் வெளிச்சமில்லாமல் சற்று இருண்டிருந்தது.

“ஏன்மா வெளியிலேயே நின்னுட்டு இருக்க. அவன் போய்ட்டு வர எப்படியும் 11 மணியாயிடும். அதுவரைக்கும் வெளியிலேயே நின்னுட்டு இருக்கப்போறியா?”

“இல்ல மாமா. நீங்க படுக்கலையா? பால் கலந்து தரவா?”, கேட்டுக்கொண்டே அந்த மங்கிய வெளிச்சமுள்ள இடத்திற்கு வந்தேன்.

இப்போது தோராயமாகவே இருவரது உருவமும் அந்த மங்கிய வெளிச்சத்தில் தெரிந்துகொண்டிருந்தது.

“இல்லம்மா. இப்போ எனக்கு வேணாம். ”