ஆள் நல்ல ஆளா?. ரொம்ப வழியற ஆளா இருந்தா நான் நோ சொல்லிடுவேன்.
சண்டே வருவான்ல. பாரு.
ம். சரி. – அவனிடமிருந்து சரிந்து படுத்து லைட்டை அணைத்தாள். அதற்குள் தலையணையை சரி செய்துகொண்டு தூங்க தயாரானான் விக்னேஷ். அவன் மிகவும் டயர்டாக இருப்பது அவன் முகத்திலேயே தெரிந்தது.
தூங்கலாமா காமினி??
ம்.
அவளைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு அவளது வாசனையை முகர்ந்தவாறே அந்த சுகந்தத்தில் தூங்கினான்.
மதியம் தூங்கியிருந்ததால் தூக்கம் வராமல் கிடந்த காமினி ஏதோ ஒரு ஆர்வத்தில் போனை எடுத்து வாட்ஸப்பில் ராஜ்ஜின் ப்ரொபைல் பிக்சரை பார்த்தாள். அழகாகவும் வசீகரமாகவும் இருந்தான்.
நல்லாத்தான் இருக்கான். என்று வாய்க்குள்ளே சொல்லிக்கொண்டாள். வரும் ஞாயிற்றுக் கிழமை அவன் அதிசயிக்கும் அளவுக்கு தான் அழகாய் இருக்கவேண்டுமே. என்ன புடவை உடுத்தலாம் என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தாள். அப்படியே தூங்கிப்போனாள்.
விடிந்தது.
இதே சென்னை நகரத்தின் இன்னொரு அழகான வீட்டில், படுக்கையறையில்-
மெல்லிய வெளிச்சம் அந்த அறைக்குள் பரவியிருந்தது. பறவைகளின் கிறீச்ச்சொலிகள் இனிமையாய் கேட்டுக்கொண்டிருந்த. வந்தனா அயர்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். அவளது ஆடைகள் அனைத்தும் கீழே சிதறிக் கிடந்தன. அவளது மெல்லிய உள்ளாடைகள் அறைக்கதவருகே சுருண்டு கிடந்தன. அவள் இடதுபக்கமாக சரிந்து படுத்திருந்தாள். அவளது மென்மையான திரண்டு கனிந்த இடது முலை படுக்கையில் படாதவாறு முனியனின் இடது உள்ளங்கை அதைத் தாங்கிப் பிடித்திருந்தது. அவனது வலது கை அவளது வலது கையோடு சேர்ந்து பொருந்தி அவள் வயிற்றை அணைத்தவாறு இருந்தது. வந்தனாவின் தந்தம் போன்ற வழ வழவென்ற வெண்மையான கால்கள் மீது தன் காலைப் போட்டுக்கொண்டு அவளை முழுவதுமாக தன் அணைப்பிற்குள் வைத்துக்கொண்டு தூங்கிக்கொண்டிருந்தான் முனியன்.
போனின் சத்தம் ஒலித்தது. வந்தனா முகத்தைச் சுழித்துக்கொண்டு லேசாக கண்ணைத் திறந்து பார்த்தாள். நன்றாக விடிந்து கிடப்பது தெரிந்தது. போன் மீண்டும் சத்தம் கொடுக்க, வந்தனா அதை லேசாக எக்கி எடுக்க முயல, முனியன் அவள் இடது முலையை அழுத்திப் அரைத்தூக்கத்தில் அழுத்திப் பிடித்தான். அது அவளை முலையை நகர்த்தாதே வந்தனா என்று சொல்வதுபோல் இருந்தது. வந்தனா மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள். அவளது வாளிப்பான குண்டிக் கோளங்களுக்கு நடுவில் அவனது பாதி எழும்பிய கருங்கோல் உரசிக்கொண்டிருந்தது அவளுக்கு சுகமாக இருந்தது.
அப்போது அவனது பூல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விரைப்படைந்து அவள் குண்டிகளுக்கு நடுவில் உராய்ந்து பிளவில் முட்ட, காமினி பொங்கி வந்த வெட்கத்தோடு தனது வலது தொடையை லேசாக உயர்த்திக் கொடுக்க, முனியன் தன் பூலை அவள் குண்டிப் பிளவுக்குள் நுழைத்து அவள் புண்டையின் அடிப்பாகத்தை உரசித் தேய்க்க, அந்த சுகத்தில் வந்தனா ம்ம்ம். ஸ்ஸ்ஸ். என்று முனகினாள். லேசாக உயர்த்தியிருந்த தொடையை தளர்த்தினாள். இப்போது அவனது கடப்பாரை பூல் கொடுத்த கதகதப்பு அவளுக்கு சுகமாக இருந்தது.
முலையிலும், தன் ரகசியமான இடத்திலும் கிடைத்துக்கொண்டிருக்கும் சுகத்துக்கு எந்தப் பங்கமும் வராமல் காமினி அந்த போனை எடுத்தாள். அது மீனாட்சி. முனியனின் மனைவி.
ஹலோ. என்றாள் வந்தனா. நீண்ட நேரம் தண்ணீர் குடிக்காததால் தொண்டை வறண்டிருந்தது. அவள் கடைசியாக அதிகாலை 3 மணிக்கு குடித்தது முனியனின் சுண்ணியிலிருந்து வடிந்த நீரை.
என்னம்மா. எந்திரிச்சிட்டீங்களா. நல்லாயிருக்கீங்களா.
நல்லாயிருக்கேன் மீனாட்சி. நீ எப்படி இருக்கே?
நான் நல்லாயிருக்கேன்மா. ஆனா பயந்துகிட்டே இருந்தேன்.
ஏன்?
இல்ல. அவர் ரொம்ப முரட்டுத்தனமா பண்ணுவாரு. நீங்க பெரிய எடத்துப் பொண்ணு. உங்களால தாங்க முடிஞ்சதோ என்னவோன்னு.
காமினி சிரித்தாள். ம்ம். முரடுதான். சொல்லச் சொல்லக் கேட்கமாட்டேங்குறார். 4 மணிக்குத்தான் தூங்கவிட்டார்.
மறுமுனையில் மீனாட்சி வெட்கப்படுவது தெரிந்தது. இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு சுந்தர் கனடா கிளம்புவதற்கு முந்தின நாள் மீனாட்சி சுந்தருடன் படுத்தாள். அப்போது அவள் தெரிந்துகொண்டது வந்தனாவை சுந்தர் இதுவரை பொத்தினாற்போல்தான் ஓத்து இருக்கிறான் என்பது. இப்படி பேருக்கு ஓல் வாங்கி வந்திருக்கும் வந்தனா தன் கணவன் முனியனின் முரட்டு இடிகளை தாங்குவாளா என்று அப்போதே வருந்தினாள் அவள்.
நீங்க சந்தோசமா இருந்தா சரிதான்மா. அவரு எந்திரிச்சிட்டாரா?
கேட்டுக்கிட்டுதான் இருக்கார். இதோ கொடுக்கிறேன். சொல்லிக்கொண்டே போனை அவனை நோக்கி நீட்ட, அவள் உச்சந்தலையில் முகம் புதைத்திருந்த முனியன் போனை வாங்கியவாறே வந்தனாவை சரித்து அவளை குப்புறப் படுக்கப் போட்டான். அப்படிப் படுக்கப் போட்டவன் தன் பருத்து தடித்த பூலை அவள் புண்டையை நோக்கி அழுத்த, அவன் குறிப்பறிந்து வந்தனா தன் குண்டியை கொஞ்சம் தூக்கியும், தொடைகளை லேசாக விரித்தும் காட்ட, முனியன் அவள் புண்டைக்குள் தன் பூலை இறக்கிக்கொண்டே,
சொல்லு மீனாட்சி. என்றான்.
என்னங்க. அம்மாவை தூங்கவே விடலையாமே நீங்க?
இவளை தூங்க விடுறதுக்கு நான் என்ன இவன் புருஷனா? என்று கேட்டுக்கொண்டே அவள் புண்டைக்குள் ஓங்கி ஒரு குத்து குத்த, ம்ம்ம்ம். மா. ஆஆஆஆ. என்று வந்தனா கத்தி முனகினாள்.
எதிர்முனையில் மீனாட்சி சத்தம் போட்டாள். யோவ். பாத்துயா. அந்த புள்ளைய கொஞ்சம் மெதுவா பண்ணு
ம்ஹூம். இவளை மாதிரி உத்தம பத்தினிகள் எவ கிடைச்சாலும் நான் இப்படித்தான் குத்துவேன்.
இவங்களை விட உனக்கு வேற யாரு கிடைக்கப் போறா?
கண்டிப்பா ஒருத்தி கிடைப்பா.
இங்கே –
காமினி நல்ல டார்க் ப்ளூ ஸாரி ஒன்றை எடுத்துக் கட்டிக்கொண்டாள். அந்தப் புடவையின் இளம் கோல்டன் கலர் பார்டர் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. லோஹிப் கட்டும்போது கொசுவத்தை சொருகியபிறகு அந்த பார்டர் ” V ” ஷேப்பில் அழகாகத் தெரியும். தொப்புளை மூடிக்கொண்டால் அந்த V யில் பாதி மறைந்து ஒரு கோடு மட்டும் இடுப்பில் சரிவாகத் தெரியும். அந்த சரிவு அவள் லோஹிப் கட்டியிருக்கிறாள் என்பதை உறுதிப்படுத்துவதோடு அவளது இடுப்பை மீண்டும் மீண்டும் பார்க்கத் தூண்டும். சிம்பிளாக தன்னை அலங்கரித்துக்கொண்டாள்.
ராஜ் வந்துவிட்டான். காலிங் பெல் சத்தம் கேட்டது. அவன் தன்னை ஒழுக்கக்கேடாக பார்க்கக்கூடாது என்றும் நினைத்தாள். தன்னை வியந்து பார்க்கவேண்டும் என்றும் நினைத்தாள்.
விக்னேஷ் போய் கதவை திறக்க. இவள் அவனுக்குப் பின்னால் சற்று இடைவெளி விட்டு நின்றாள். புடவையை ஒன் ப்ளீட் விட்டிருந்தாள். முன்னால் முலைகள் ரெண்டும் தூக்கிக்கொண்டு அப்பட்டமாய் தெரிந்தன.
ராஜ் உள்ளே நுழைந்தான். வா ராஜ். வாங்க Mr. Raj. – இருவரும் மாறி மாறி வரவேற்றனர். ராஜ் முகமலர்ச்சியோடு, ஹாய் Ms. Kamini என்று கைகுலுக்கினான். நண்பர்கள் இருவரும் பேசிக்கொண்டே சோபாவில் உட்கார, அவள் கிட்சன் சென்று தண்ணீர் கொண்டுவந்தாள். ராஜ் அவளை பார்க்காமலே தண்ணீரை வாங்கி குடித்தான். இவள் அவர்களுக்கு எதிரே சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். ராஜ்ஜை நோட்டமிட்டாள்.
போனில் பார்த்ததுபோலவே வசீகரமாக இருந்தான். மாநிறம். நல்ல உயரம். அவள் எதிர்பார்க்காத விதமாக, நல்ல உடல்கட்டு. அவனது திரண்ட தோள்களும் புஜங்களும், முறுக்கேறியிருந்த கைகளும் மணிக்கட்டும் அவன் ஜிம்முக்கு போகக்கூடியவன் என்பதை அவளுக்கு சொல்லின. அவனது கம்பீரம் அவளை ஈர்த்தது.
இவள் இப்படி நினைத்துக்கொண்டிருக்கும்போது ராஜ் அவளிடம் திரும்பி, ஸாரி மிஸ் காமினி. உங்க கல்யாணத்துக்கு நான் வர முடியல. அப்போ நாங்க காண்டாக்ட்ல இல்ல. என்றான் மன்னிப்பு கேட்கும் தோரணையில்.
ச்சே. சே. அதனால் என்ன? நீங்க இப்ப எங்க வீட்டுக்கு வந்ததே சந்தோஷம். அதுவும் ஞாயிற்றுக்கிழமை. ரெஸ்ட் எடுக்க விடாம இங்க வரவச்சிட்டோம்.
நோ. நோ. ஐ ஆம் வெரி ஹேப்பி டு மீட் யு போத்.
மூவரும் புன்முறுவலோடு பேசிக்கொண்டார்கள். ராஜ் தன்னை கண்டுகொண்டதாகவே அவளுக்குத் தெரியவில்லை. இவன் வழிகிற பேர்வழி இல்லை. டீசண்டானவன்தான் என்ற நிம்மதி வந்தது.
சரி. சாப்பிடலாமா. காமினி நல்லா சமைப்பா. – என்றான் விக்னேஷ்
அடடா. அப்போ ஒரே நாளில் எனக்கு தொப்பை விழுந்துவிடுமா?? என்று பயந்ததுபோல் நடித்தான் ராஜ்.
அவர் சும்மா சொல்றார். நான் நார்மலாத்தான் சமைப்பேன். நீங்க ரொம்ப எக்ஸ்பெக்ட் பண்ணாதீங்க.
சீக்கிரமே மூவரும் சகஜமாக பேச ஆரம்பித்தார்கள். பேச்சுவாக்கில் வய்ப் என்ன பண்றங்க. கிட்ஸ் இருக்காங்களா என்று காமினி கேட்க, ஐயோ. எனக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகல. அதுக்கு இன்னும் நாளிருக்கு. என்றான். அப்பாவுடைய பிஸினஸ் கொஞ்சம் லேட்டாதான் கவனிக்க ஆரம்பிச்சேன். அதனால இப்போ பயங்கர பிஸி. கன்ஸ்ட்ரக்ஷனுக்கு தேவையான மெட்டீரியல்ஸ் சப்ளை பண்றோம். சைட் ஆபிஸ் சிப்காட்ல இருக்கு. ஹெட் ஆபிஸ் வட பழனில. நான் நம்ம காமினிக்கு ஹெட் ஆபிஸ்லதான் கேட்டிருக்கேன். இன்ஜினியரிங் முடிச்சிருக்கிறதால முக்கியமான பொறுப்பு கொடுக்கணும்னு அப்பாகிட்ட சொல்லியிருக்கேன். சைட் ஆபிஸ் ரெக்ரூட்மென்ட் என் கண்ட்ரோல்ல இருக்கு.
அவன் இப்போது மிஸ். காமினி என்று சொல்லாமல் சகஜமாக நம்ம காமினி என்றது அவளுக்குப் பிடித்தது.
சாப்பிட ஆரம்பித்தார்கள். காமினி பார்த்துப் பார்த்து பரிமாறினாள். இப்போது புடவையை ஒன் ப்ளீட் விடாமல் முந்தானையில் மடிப்புகளால் தன் கொழுத்த மார்புகளை மூடி முந்தானை முனையை இடுப்பில் கொண்டு வந்து சொருகியிருந்தாள். சாப்பிட்டு முடித்ததும் முதலில் விக்னேஷ் எழுந்து சென்று கை கழுவினான். அப்போது பிளேட்டை எடுத்துக்கொண்டுவந்து சிங்கில் போட்டுவிட்டு திரும்பிய காமினியின் முந்தானையை இழுத்து அதில் விக்னேஷ் தன் கையை துடைக்க, அவனுக்குப் பின்னால் கை கழுவ வந்த ராஜ் இவளை பார்த்துத் தடுமாற, அவன் கண்கள் நிலைகுத்திய இடம் பார்த்து காமினி குனிய, அங்கே அவளது அழகான வட்ட வடிவ குழிந்த தொப்புள் திறந்து கிடந்தது.
காமினி சட்டென்று தன் தொப்புளை இழுத்து மூடினாள். ராஜ் அவளை தாண்டிப் போனதும் விக்னேஷைப் பார்த்து முறைத்தாள். எந்த நேரத்துல முந்தானைல கை துடைக்கணும்னு தெரியாதா உனக்கு?? ச்சே. என்று முணுமுணுத்தாள்.
கதை பிடித்திருந்தால் உங்கள் கமெண்டுகளை rajromantic18 at gmail கு அனுப்புங்கள். அடுத்த பாகம் விரைவில்.