காவேரியின் புழைக்குள்ளே தனது நாக்கைத் துருத்திய லலிதா, அதில் வடிந்து கொண்டிருந்த காமரசத்தைப் பருகத் தொடங்கினாள். எவ்வளவு பருகியும் காவேரியின் புழையிலிருந்து வெளிவந்து கொண்டிருந்த நீரூற்று நிற்கவே நிற்காது போலிருந்தது. இறுதியாக, காவேரியின் மொட்டை இதழ்களால் கவ்விய லலிதா அதை இழுத்து உறிஞ்சியதும், காவேரி தரையில் போட்ட மீனாய்த் தத்தளித்தாள். லலிதாவின் உதடுகளுக்கு இடையே அழுந்தியிருந்த காவேரியின் மொட்டு மென்மேலும் விடைத்தது. அதே சமயம் காவேரியின் உடலில் நாடிநரம்புகளெலாம் முறுக்கேற, அவளது உடல் இறுகி, குலுங்கித் தளர்ந்தது. ஒரு கையை சினேகிதியின் குண்டியிலிருந்து அகற்றி, இரண்டு விரல்களை காவேரியின் புழையில் நுழைத்த லலிதா அதை வேகவேகமாக இயக்கவே, கட்டுப்படுத்த முடியாத நிலையில் ஒரு அபாரமான இன்பப்பெருக்கு ஏற்பட்டு காவேரி அலறினாள். லலிதாவின் முகம் குளிப்பாட்டப்பட்டது போலானது. அவளது வாய்க்குள்ளே சினேகிதியின் காமரசம் நிரம்பி வழிந்தது. தொடர்ந்து லலிதாவின் விரல்களும் நாக்கும் இயங்கிக்கொண்டேயிருக்க, காவேரியின் கண்கள் இருண்டன. அவளது இன்பப்பெருக்கு ஆயுள்வரைக்கும் நீடிப்பது போலிருந்தது. அதன் வெள்ளோட்டத்தில் நனைந்து கொண்டிருந்த லலிதாவின் மனதில் ஒரு வித்தியாசமான, விபரீதமான எண்ணம் தோன்றியது. இன்று மனோ கல்லூரியிலிருந்து திரும்பியதும், தனது திட்டத்திற்கு முழுவடிவம் கொடுத்து விட வேண்டியது தான் என்று எண்ணியபடியே, காவேரியின் காமத்திரவத்தை அவள் அள்ளி அள்ளிப் பருகினாள்.
“மனோ,”லலிதா கிசுகிசுத்தாள். “இவ்வளவு பெரிய பூலுக்கு நான் ஒருத்தி போதுமா? வேறே எவளையாவது போடணுமுன்னு ஆசைப்பட்டதுண்டா?” “ஊஹும்,” என்றவாறே மனோ காப்பியைப் பருகினான். காவேரியின் வீட்டிலிருந்து திரும்பிய லலிதாவின் கூதியில் இன்னும் சினேகிதியின் இம்சையின் விளைவாக சிறிது வலி மிச்சமிருந்தது. மகன் நாற்காலியில் காப்பி அருந்திக்கொண்டிருக்க, லலிதா தரையில் மண்டியிட்டபடி, அவனது பேண்ட்டிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்ட சுண்ணியைத் தன் வாயில் வைத்து ஊம்பிக்கொண்டிருந்தாள். “அப்பாடியோ, எவ்வளவு பெருசு,” என்று மகனின் சுண்ணியை மெச்சியவாறே குலுக்கினாள் லலிதா. “அப்படியே இதை நீ வேறே யாருக்காவது கொடுத்தாலும் நான் வருத்தப்பட மாட்டேன். ஆனா, என்னை மட்டும் மறக்காம இருக்கணும்.” “எனக்கு நீ ஒருத்தியே போதும்,” என்றான் மனோ. லலிதா மீண்டும் அவனது சுண்ணியை வாய்க்குள்ளே இழுத்து ஊம்பத்தொடங்கினாள். அதை அவள் ஒருவழியாக விடுவித்தபோது, அது பளபளத்துக்கொண்டிருந்தது. “ஒண்ணு கேட்கட்டுமா?” லலிதா மகனை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தவாறே அவனது சுண்ணியைக் குலுக்கி விட்டாள். “இதாலே என்னோட சினேகிதி காவேரியைப் போட்டுத் தள்ளணுமுன்னு நீ என்னிக்காவது ஆசைப்பட்டிருக்கியா?” மனோவின் சுண்ணி விருட்டென்று துடிதுடித்தது போலிருந்தது. கலகலவென்று சிரித்தபடியே லலிதா தொடர்ந்து குலுக்கினாள். அவளுக்குத் தெரியும், காவேரியின் முலைகளை திருட்டுத்தனமாக மனோ பார்த்து ரசித்ததை அவளே பலமுறை கவனித்திருந்தாள். “சுரேஷோட அம்மாவையா…?” மனோவின் குரலில் பாசாங்கு தெரிந்தது. “டேய், எனக்குத் தெரியும்,” என்று சிரித்தாள் லலிதா. “உனக்கு அவளைப் போடணுமுன்னு ஆசையிருக்குன்னு. எனக்குப் பொறாமையா இருக்குடா. உன்னோட இந்தக் குண்டாந்தடியாலே என்னோட நெருங்கிய சினேகிதியை நீ…..” சொல்ல வந்ததை முழுமையாகச் சொல்லாமல், லலிதா மகனின் சுண்ணியை மீண்டும் ஊம்பத் தொடங்கினாள். இம்முறை அவள் சற்று அழுத்தமாகவே ஊம்பி, நாக்கால் அவனது சுண்ணியின் நுனியை வருடினாள். “ஓவ்!” மனோவுக்குக் காப்பியருந்துவது சிரமமாக இருந்தது. “செமத்தியா ஊம்பறேம்மா…” “யாரு கண்டா, காவேரி என்னை விட நல்லா ஊம்புவாளோ என்னமோ?” மீண்டும் மகனின் சுண்ணியை வாயிலிருந்து விடுவித்த லலிதா கூறினாள்.”மனோ, உனக்கு இஷ்டமிருந்தா அவளை நீ போடலாம். எவ்வளவு வேண்ணாலும் போடலாம். நான் வருத்தப்பட மாட்டேன்.” “அதெல்லாம் சரிதான்,” என்று இழுத்தான் மனோ. “அவங்களுக்கு இஷ்டமிருக்கணுமே?” “இருக்குமுண்ணு தோணுது,” என்று கண் சிமிட்டினாள் லலிதா. “நாங்க ரெண்டு பேரும் சினேகிதிங்க.” ஒரு கணம் அவள் தானும் காவேரியும் வைத்துக்கொண்டிருந்த உறவுபற்றிக் கூறலாமா என்று கூட எண்ணினாள். ஆனால், இப்போதைக்கு அது தேவையில்லை என்று முடிவு செய்தாள். “எங்களுக்குள்ளே பல ரகசியம் இருக்கு,” என்றாள் லலிதா. “ஒண்ணு மட்டும் சொல்றேன். அவளுக்கு இருக்கிற வெறியிலே கண்டிப்பா உன் கிட்டே ஓள் வாங்குவா.” அம்மா கொடுத்த தகவல் மனோவின் மனதில் புதுக்கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது என்றபோதிலும்,”நான் இதை எப்படி ஆரம்பிக்கிறதும்மா?” என்று கேட்டான். “இதைக் கூடவா ஒரு அம்மா புள்ளைக்கு சொல்லிக்கொடுக்கணும்?” என்று சிரித்தாள் லலிதா. “நாளைக்கு காலேஜிலேருந்து வந்ததும் ஒரு தடவை அவளைப் போய் சந்திச்சிட்டு வாயேன். ஏதாவது காரணத்தைச் சொல்லி, ஒரு தடவை அவளைப் பார்த்திட்டு வா.” “அதெல்லாம்…..” “பொறுடா! அவளுக்கு லேசா முதுகுவலி இருக்கு! நீ தான் பிசியோதெரபி படிக்கிறியே? நான் அனுப்பினதா சொல்லி போய்ப் பாரு!” மனோ ஆமோதிப்பது போலத் தலையசைத்தான். “அவளை மட்டும் பிளவுஸைக் கழட்ட வைச்சிரு, அப்புறம் மத்ததெல்லாம் தானா நடக்கும்.” அம்மா சொன்ன திட்டத்தைக் குறித்துக் கற்பனை செய்தபோதே, மனோவுக்கு எழுச்சி அதிகமானது. காவேரி! அவனது நெடுநாள் கனவு! “சரி, இப்போதைக்கு இவ்வளவு தான்,” என்று எழ முயன்ற லலிதாவை இழுத்தான் மனோ. “என்னம்மா அரைகுறையா? வா பெட்ரூமுக்குப் போகலாம்.” “இல்லடா செல்லம்! அம்மாக்கு உடம்பெல்லாம் வலிக்குது,” என்று உதட்டைக் கடித்துக்கொண்டாள். “ராத்திரி வச்சுக்கலாம் சரியா?” “சும்மா அலட்டிக்காதேம்மா, வா,” என்று லலிதாவை இழுத்துக்கொண்டு போய் படுக்கையில் தள்ளிய மனோ உடைகளைக் களைந்தான். “மனோ, உண்மையிலேயே எனக்கு….” என்று அவள் கூறுவதற்குள்ளாகவே, அவளது இதழ்களில் மகனின் உதடுகள் அழுந்தின. அவளது முலைகளை அவனது கைகள் பிடித்து இறுக்கின. அவனது வலுவில் அவள் செயலற்றுப்படுத்திருக்க மனோவின் விரல்கள் சுறுசுறுப்பாக அவளது ஆடைகளைக் களைந்தன. காலையில் மகனோடும், மதியத்தில் சினேகிதியோடும் ஆடிய ஆட்டத்தில் உடல் களைத்திருந்த லலிதா வேறு வழியின்றி மகனுக்கு இடமளித்தாள். அவனது இச்சை தீர்ந்தபோது, வெளியே இருட்டியிருந்தது. படுக்கையிலிருந்து எழவும் முடியாமல் அவள் எழுந்தபோது, கால்களுக்குக் கீழே தரை நழுவுவது போலிருந்தது. எத்தனை தடவை, எந்தெந்த நிலையில் தன்னை மகன் மிருகத்தனமாக அனுபவித்தான் என்ற எண்ணிக்கையும் அவளுக்கு நினைவில் இருக்கவில்லை. செய்வதையெல்லாம் செய்துவிட்டு, தலையணையைக் கட்டிக்கொண்டு அயர்ந்து உறங்கிய மகனைக் கண்டதும் முதல் முறையாக அவளுக்கு ஒரு சலிப்பும் கோபமும் ஏற்பட்டது. நல்ல வேளை, நாளை இன்னேரம் அவன் காவேரியோடு இருப்பான்! கொஞ்சம் ஓய்வு கிடைக்கும் என்று மனதுக்குள் எண்ணத் தொடங்கினாள். மறுநாள் மாலை! லலிதாவும் அவன் மனோவும் தீட்டியிருந்த திட்டம் குறித்து அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லாத நிலையில், காவேரி அண்மைக்காலம் போலவே அன்றும் தத்தளித்துக்கொண்டிருந்தாள். “சுரேஷ்!சுரேஷ்!” என்று அவளது உதடுகள் முணுமுணுத்துக்கொண்டிருந்தன. டிவியில் குறிக்கோளின்றி ஏதோ ஒரு தொடர் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. வேனலுக்கு பயந்து வெறும் நைட்டி மாத்திரமே அணிந்தபடி அவள் கூதியில் ஏற்பட்டிருந்த ஈரத்தில் குமுறிக்கொண்டிருந்தாள்.
இன்று சுரேஷ் வரமாட்டான் என்பது வேறு அவளை உறுத்திக்கொண்டிருந்தது. கல்லூரியில் நடைபெறுகிற விழாவுக்கான ஒத்திகைகளில் பங்கேற்கிறானாம். அதுவும் ஒரு விதத்தில் நல்லது. தனக்கும் சுரேஷுக்கும் இடையே நடந்தேறிய இந்த சல்லாப நாடகங்களிலிருந்து அவனது கவனம் திரும்புவது தான் அவனுக்கு நல்லது. அன்று காலை நடந்தேறிய காமவிளையாட்டுக்களுக்குப் பிறகு, இனியொருமுறை சுரேஷிடம் ஓள்வாங்கக் கூடாது என்று அவள் முடிவு செய்திருந்தாள். நல்ல வேளை, இன்றிரவு சுரேஷ் வீட்டில் இருக்க மாட்டான். ஆனால், அவனை மனதில் எண்ணிக் கற்பனை செய்தபடியே புழையில் விரல்போடுவதை எப்படி நிறுத்த முடியும்? “ஐயோ, எனக்கு ஏன் இப்படி ஆகுது?” என்று நொந்து கொண்டிருந்தாள் காவேரி. அந்த நேரம் பார்த்து அழைப்பு மணி ஒலித்தது. அரக்கப் பரக்க ஆடைகளைச் சரிசெய்து கொண்டபடி கதவைத் திறந்தாள் காவேரி. மனோ! “ஹாய் ஆன்ட்டி!” “ஹாய் மனோ! உள்ளே வா!” மனோ எத்தனை நாட்களுக்குப் பிறகு வந்திருக்கிறான் என்று எண்ணி அவனை வியப்போடு பார்த்தாள். “என்ன மனோ, அத்தி பூத்த மாதிரி…?” மனோ முதலில் சற்று மென்று விழுங்கிவிட்டு,” உங்களுக்கு உடம்புவலின்னு அம்மா சொன்னாங்க! நான் பிசியோதெரபி படிக்கிறதுனாலே உங்களுக்கு ஏதாச்சும் உதவி செய்ய முடியுமான்னு கேட்டாங்க. அதான் வந்தேன்.” உண்மைதான்! காவேரிக்கு மன உளைச்சல் காரணமாகவோ என்னவோ, அடிக்கடி உடல்வலி ஏற்படுவதை ஒரு முறை லலிதவிடம் சொல்லியிருந்தாள். ஆனால், அவளுக்குத் தேவையான சிகிச்சையை மனோவால் வழங்க முடியுமா? அமைதி நிலவிய ஓரிரு கணங்களைப் பயன்படுத்தியபடி காவேரி மனோவின் முகத்தை ஏறிட்டாள். சுரேஷைப் போலவே கண்ணுக்கு அழகான இளைஞன். ஆனால், இவன் முன்பு உடைகளைக் களைந்து நிற்க நேரிட்டால், அது சரியாக இருக்குமா? ஆனாலும், அவன் வருவதற்கு முன்னர் அவளை ஆட்கொண்டிருந்த காம இச்சை, சினேகிதியின் மகனுக்குத் தனது நிர்வாணத்தைக் காட்டுவதில் ஒன்றும் பெரிய தவறில்லை என்று அவளை உற்சாகப்படுத்தியது. “எனக்குத் தெரியாமப்போச்சே,” என்று உண்மையிலே வியந்தாள் காவேரி. “சோபாவிலே உட்காரு! நான் கூப்பிட்டதுக்கப்புறம் உள்ளே வா”. மனோ உட்கார்ந்து கொள்ள,காவேரி படுக்கையறைக்குள்ளே நுழைந்து, நைட்டியைக் கழற்றிவிட்டுக் கண்ணாடியில் தெரிந்த தனது பிம்பத்தைப் பார்த்துக்கொண்டாள். அவளது பருத்த முலைகளின் காம்புகள் அபாரமாக விடைத்து எழும்பி நின்று கொண்டிருந்தன. சுரேஷை இனியும் கெடுக்க விரும்பாததால், அவள் மனோவை மயக்க விரும்பினாளா? அல்லது சுரேஷ் இன்று வரமாட்டான் என்ற தைரியத்தில் மனோவின் இளமையை அனுபவிக்க விரும்பினாளா? அவளுக்கு இருந்த குறுகுறுப்பில் மனோவுக்குப் பதிலாக எவன் வந்திருந்தாலும் அவனுக்குத் தன்னை வழங்கியிருப்பாளா? லலிதா மோப்பம் பிடித்தது போல, மனோவும் தனது புழையொழுக்கின் நெடியைக் கண்டுபிடித்திருப்பானா? இந்தக் கேள்விகளுக்கு காவேரியிடம் உடனடி விடைகள் இருக்கவில்லை. ஒரு டவலை மட்டும் எடுத்துக்கொண்டு கட்டிலில் குப்புறப்படுத்தாள். அவளது முலைகள் மெத்தையோடு மெத்தையாய் நசுங்கின. அவளது உடல் உள்ளபடியே வலித்துக்கொண்டுதானிருந்தன. இரண்டு நாட்களாக லலிதாவிடமும், சுரேஷிடமும் வாங்கிய செமத்தியான ஓள் தான் காரணமாக இருக்க வேண்டும். தனது குண்டியை மட்டும் டவலால் மறைத்துக்கொண்டு மனோவை அழைத்தாள். “மனோ, உள்ளே வரலாம்!” மனோ அறைக்குள் நுழைவதை அவள் புரிந்து கொண்டாள். வந்தவுடன் அவனது கண்கள் நிச்சயமாக அவளது செழிப்பான உடலை ஒரு கணமாவது அளவெடுத்திருக்கும் என்று ஊகித்தாள். படுக்கையில் பிதுங்கிக்கொண்டிருந்த தனது முலைகளையும், அவளது வாளிப்பான தொடைகளையும் அவன் அவசியம் பார்த்து எச்சில் விழுங்கியிருப்பான் என்று எண்ணிக்கொண்டாள். எனவே, அவனது பேண்ட்டில் எழுச்சி கூடாரம் போல எழும்பியிருப்பதைப் பார்த்து அவள் பெரிதாக வியப்படையவில்லை. “ஆன்ட்டி..நான் பண்ணப் பண்ண எது நல்லாயிருக்குன்னு மட்டும் சொல்லுங்க,” என்று கூறியவாறே மனோ கட்டிலில் ஏறினான். அவனது வலுவான கைகள் தனது உடலின் தசைகளை அழுத்திப் பிடித்து மசாஜ் செய்ய ஆரம்பித்ததும், அவனை அனுமதித்தது தவறோ என்று ஒரு கணம் காவேரிக்குத் தோன்றாமல் இல்லை. அவனது கை அவளது உடலின் மீது விழுந்ததும், அவளது புழைக்குள்ளே யாரோ அடுப்பு மூட்டியது போலிருந்தது. அவன் வருவதற்கு முன்பிருந்தே அவளுக்கு ஏற்பட்டிருந்த வேட்கையில்,இன்னும் எவ்வளவு நேரம் தன்னால் கட்டுப்பாட்டோடு இருக்க முடியும் என்பதே அவளது குழப்பமாக இருந்தது. “இப்போ, கொஞ்சம் கீழ்ப்பக்கம்…” மனோவின் கைகள் இப்போது காவேரியின் முதுகில், கீழ்ப்பகுதியில் சிகிச்சையளித்துக்கொண்டிருந்தன. மெதுவாக முக்கியபடியே மெத்தையின் மீது தனது கூதியை வைத்து அமுக்கியபடி நெளிந்தாள் காவேரி. மனோவின் உள்ளங்கை மெதுவாக, காவேரியின் வலுவான, வாளிப்பான குண்டிக்கோளங்களின் மீது அழுந்தியபோது, அவளுக்கு மயிர்க்கூச்செரிந்தது. அவனது உள்ளங்கை அழுந்த அழுந்த அதன் அதிர்வுகள், அவளது புழையில் தென்படத்தொடங்கின. அதற்கு மேலும் காமத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது என்பதை அவள் உணர்ந்திருந்தாள். “மனோ,” காவேரி தலையணையில் முகம்புதைத்தபடி பேசினாள். “எது நல்லாயிருக்குன்னு சொல்லச் சொன்னேல்லே? முதல்லே நீ சொல்லு! நீ பண்ணிட்டிருக்கிறது உனக்குப் புடிச்சிருக்கா?” “அது…ஆமா…புடிச்சிருக்குதான்,” என்று மழுப்பலாகக் கூறினான் மனோ. “சரி, என் உடம்பு புடிச்சிருக்கா?” மனோ பதில் கூறத் தயங்கினான். அவளது இடுப்பின் மீது அவன் அமர்ந்திருந்தபடியால், காவேரியின் குண்டிமீது ஏதோ விறைப்பாக அழுந்துவதை அவளால் உணரமுடிந்திருந்தது. “நல்லா மெயின்டெயின் பண்ணிட்டிருக்கீங்க ஆன்ட்டி,” என்றான் மனோ. “ஒரு ரகசியம்! லலிதா கிட்டே சொல்ல மாட்டியே?” அந்த அறையில் ஒரு இறுக்கமான பதற்றம் பற்றியெரிவது போலிருந்தது. மனோவின் கைகள் துணிச்சலாக, டவலுக்குள்ளே நுழைந்து காவேரியின் குண்டியைத் தடவின. “சொல்லுங்க ஆன்ட்டி,” என்று முணுமுணுத்தான். “எந்த ரகசியமா இருந்தாலும் சரி, அம்மா கிட்டே சொல்ல மாட்டேன்.” “முதல்லே என்னை ஆன்ட்டி ஆன்ட்டின்னு கூப்பிடறதை நிறுத்து! காவேரின்னு பெயர் சொல்லிக்கூப்பிடு!” “சரி ஆன்..சரி காவேரி!” “குட் பாய்! இப்போ என் மேலிருந்து இறங்கு!” மனோ அப்படியே செய்தான். காவேரி அரைகுறையாகத் தனது உடலை மூடியிருந்த டவலை வீசி எறிந்து, தனது குண்டிக்கோளங்களை மனோவின் கண்களுக்கு விருந்தாக அளித்தாள். பிறகு, அவள் புரண்டு மல்லாந்து படுத்துக்கொண்டாள். விடைத்த நீளமான காம்புகளோடு விம்மிக்கொண்டிருந்த அவளது கொழுத்த முலைகளைப் பார்த்து விக்கித்துப்போன மனோ, அவற்றையே கண்கொட்டாமல் பார்த்தான். பிறகு, அவளது உடலில் ஊர்ந்து இறங்கிய அவனது கண்கள் அவளது மயிர்படர்ந்திருந்த கூதிமேட்டைக் குறுகுறுப்போடு பார்த்தன. “மை காட்!” என்று வாயடைத்துப் போனான் மனோ. “இப்போ சொல்லு! எனக்கு என்ன வலின்னு புரியுதா உனக்கு?” கூச்சமேயின்றி காவேரி தனது கால்களை விரித்துக்கொண்டாள். மனோவின் பேண்ட்டில் ஏற்பட்டிருந்த வீக்கம், கூடாரம் போலாகி விட்டிருந்தது. அவனது கண்கள் ஈரத்தில் பளபளத்துக்கொண்டிருந்த அவளது புழையுதடுகளை வெறித்தன. அவன் பார்வையிலிருந்த ஆர்வத்தை அதிகரிப்பவள் போல, காவேரி வெட்கத்தை மூட்டை கட்டி வைத்து விட்டு, தனது புழைக்குள்ளே விரல்போட்டு விளையாடத் தொடங்கினாள். “ஓ!” மனோ முனகினான். “மனோ, நாக்குப் போடறியா?” காவேரியின் முகத்தில் தென்பட்டது காமவேட்கையா அல்லது வேதனையா என்று மனோ யோசித்துக்கொண்டேயிருக்க, அவளோ தனது புழையில் வேகவேகமாகத் தனது விரல்களை இறக்கி ஏற்றி விளையாடினாள். அதற்கு மேலும் தாளமுடியாதவனாய், மனோ காவேரியின் தொடைகளுக்கு நடுவே ஊர்ந்தான். தனது இரண்டு முலைகளுக்கும் இடைப்பட்ட பள்ளத்தாக்கின் வழியாக, காவேரி மனோவின் முகத்தை வெறித்து நோக்கினாள். குறுகுறுத்துக்கொண்டிருந்த தனது புழையில் மனோவின் உதடுகள் பட்டதும் அவள் முனகினாள். “யெஸ்ஸ்ஸ்! நாக்குப்போட்டு நல்லா நக்கிவிடு!” தனது விரல்களால் காவேரி, தன் புழையுதடுகளைப் பிரித்து விரித்துக் காட்டினாள். அவளது மொட்டு, விசுக்கென்று வீறுகொண்டு எழுந்து வெளியே தலைநீட்டியது. “இது தான் எனக்கு வேணும்! நக்கு!” மனோ தனது நாக்கை காவேரியின் புழைக்குள்ளே நுழைத்து, ஒழுகத்தொடங்கியிருந்த அவளது கனிரசத்தின் சுவையை ரசித்து உண்ண ஆரம்பித்தான். அம்மாவின் புழையை விடவும் காவேரியின் புழைநீரின் ருசி சற்றே வித்தியாசமாக இருப்பது போல அவனுக்குத் தோன்றியது. தனது இரண்டு கைகளாலும் அவளது குண்டியைப் பிடித்து இறுக்கினான். பிறகு, உரத்த சத்தம் எழுப்பியபடியே, மயிரடர்ந்த காடுபோலிருந்த காவேரியின் கூதிமேட்டில் முகம்புதைத்தபடி, நாக்கால் அவளது புழையை நக்கியபடி பசியாறத் தொடங்கினான். காவேரி ஒரு கையால் அவனது தலையைத் தன் புழையின் மீதுவைத்து அழுத்திவிட்டு, அவனது பின்னங்கழுத்தைப் பிடித்துக்கொண்டாள். “நல்லாயிருக்கு மனோ! சூப்பராப் பண்ணுறே!” மனோ தனது முகத்தை புசுபுசுவென்றிந்த காவேரியின் கூதியின் மீது வைத்துத் தேய்த்தபோது, அவனது கன்னங்களில் காவேரியின் புழையிலிருந்து ஒழுகிய நீர் பூசிக்கொண்டது. அம்மா சொல்லிக்கொடுத்த வித்தையில் பெற்றிருந்த தேர்ச்சியைக் காட்டியபடி, மனோ தனது நாக்கை காவேரியின் புழைக்குள் எவ்வளவு முடியுமோ, அவ்வளவு ஆழமாக இறக்கி விட்டிருந்தான். பிறகு, தனது வாயை அவளது புழையின் மீது உயர்த்தியவன், விரைத்து நின்ற அவளது மொட்டைக் கவனிக்கத் தொடங்கினான். அவனது உதடுகள் தனது மொட்டை முதல்முதலாகத் தீண்டியதும் காவேரி துள்ளினாள். மனோ நக்கி,முத்தமிட்டபடியே அவளது மொட்டை பக்கவாட்டில் அசைத்து அசைத்து வருடினான். “ஆவ்வ்வ்வ்வ்!” காவேரி இப்போது முன்பை விட உரக்க உரக்க அனற்றத்தொடங்கி விட்டிருந்தாள். அவனது முகத்தை தனது கூதியால் மோதினாள். “விரல் போடு,” என்று முணுமுணுத்ததோடு நின்றுவிடாமல், அவளே தனது குண்டியைப் பிடித்துக்கொண்டிருந்த மனோவின் ஒரு கையை எடுத்து விட்டாள். “விரல் போட்டுக் குத்திவிடு!” மனோ பால்போலப் பளபளத்துக்கொண்டிருந்த அவளது பருத்த தொடைகளை வருடினான். பிறகு, தனது இரண்டு விரல்களை அவளது புழைக்குள்ளே ஆழமாக அழுத்தி நுழைத்தான். தனது கணவாய்க்குள்ளே ஒரே நேரத்தில் இரண்டு விரல்கள் நுழைந்ததும் காவேரி ஒரு கணம் மூச்சுவிடுவதையே நிறுத்தினாள். இரண்டு விரல்களும் முழுமையாக காவேரியின் புழைக்குள்ளே புதைந்து கொண்டதும், சற்று நிதானித்த மனோ, பிறகு காவேரியின் புழையைக் குத்தி விடத் தொடங்கினான். “ஆஹ்ஹ்ஹா! ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹா!” மகிழ்ச்சியின் துடிப்பில் காவேரியின் முனகல்கள் மிகவும் உரத்து உரத்துக் கேட்டபோதிலும் அது குறித்து அவள் கவலைப்படவில்லை. கட்டிலின் மீது அவளது குண்டி பூனைக்குட்டிகளைப் போலத் துள்ளிக்கொண்டிருந்தது. மனோ, தனது உதடுகளால் அவளது மொட்டைக் கவ்விப்பிடித்து,அதை உறிஞ்சினான். அவனது நாக்கு சுறுசுறுப்பாக அதைச் சவுக்கால் அடிப்பது போல விளாசியது.இப்படிச் செய்தால் எந்தப் பெண்ணையும் அடிமைப்படுத்தி விடலாம் என்று அம்மா சொன்னது அவனுக்கு நினைவுக்கு வந்தது. கிட்டத்தட்ட வெறிவந்தவனாக, காவேரியைத் துள்ளத்துடிக்க வைக்க விரும்புகிறவனைப் போல அவன் தனது விரல்களால் அவளது புழையை அதிரடி வேகத்தில் ஓத்துக்கொண்டிருந்தான். காவேரி மனோவின் தலையின் பின்பக்கத்தை நகங்கள் அழுந்தியவாறு இறுக்கிப்பிடித்திருக்க, அவளது கொழுகொழு முலைகள் குலுங்கிக் குதித்துக்கொண்டிருக்க, அவளது முலைக்காம்புகள் இரண்டும் பாறையாய் இறுகி விட்டிருந்தன. “சாப்பிடு மனோ! ஐயோ, எனக்கு வருதே! சாப்..பிடு…! அவளது புழை சுருங்கி விரிய, அவளது புழையுதடுகள் துடிதுடிக்க, அவளது அம்மண உடலை வியர்வை அபிசேகம் செய்வித்திருந்தது. மீண்டும் மீண்டும் காவேரிக்கு இன்பப்பெருக்கு எடுத்தது. சினேகிதியின் செல்லமகன் நாக்குப் போட்டு அளித்த மகிழ்ச்சியில் அவளது புழை பூரித்துக்கொண்டிருந்தது. காமரசம் அவளது கணவாயிலிருந்து கடகடவென்று வெளியேறிக்கொண்டிருந்தது. மனோ அதை ஆர்வத்துடன் அள்ளி அள்ளிப் பருகினான். பிறகு, அவன் மீண்டும் அவளது மொட்டைச் சீண்டத் தொடங்கினான். அவளால் பொறுக்க முடியாமல் போகும்வரைக்கும் அதனைக் கவ்வி உறிஞ்சினான். “போதும் மனோ..போதும்,” காவேரிக்கு மூச்சிரைத்தது. “போது.ம்….போதும்..! மனோ, இப்போ நீ எல்லாத்தையும் கழட்டு….உடனே!” மனோ மண்டியிட்டு நின்றபோது, அவனது பேண்ட்டில் ஏற்பட்டிருந்த வீக்கத்தைப் பார்த்த காவேரி, இன்று இவனிடம் செமத்தியாக ஓள் வாங்கப்போகிறோம் என்று புரிந்து கொண்டாள். அவனுக்கு ஏற்பட்டிருந்த எழுச்சி அவளைப் பிரமிக்க வைத்தது. தன் மகனைப் போலவே, லலிதாவின் மகனுக்கும் பெரிய பூல் இருப்பது அவளுக்கு ஆச்சரியாமாக இருந்தது. “சீக்கிரமா பேண்ட், ஜட்டி எல்லாத்தையும் கழட்டு! உன்னோடது எவ்வளவு பெருசுன்னு காமி!” கட்டிலிலிருந்து கீழிறங்கிய மனோ, தனது உடைகளை முற்றிலும் களைந்துவிட்டு, முழுநிர்வாணமாக காவேரியை நோக்கித் திரும்பியதும் அவள் மலைத்துப்போய் பெருமூச்செரிந்தாள். இவ்வளவு பெரிய பூலை உடனடியாகத் தனது புழைக்குள்ளே இறக்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்று அவளுக்குப் பேராசை ஏற்பட்டது. “வா வா! மேலே ஏறு!!” அவள் தனது கால்களை விரித்துக்கொண்டு மனோவுக்கு அழைப்பு விடுத்தாள். “உன்னோட பெரிய தடியை எனக்குள்ளே சொருகிடு மனோ!” மனோ கட்டிலில் ஏறி, ஒரு கையால் ஒழுகிக்கொண்டிருந்த தனது சுண்ணியைப் பிடித்துக்கொண்டு, காவேரியின் விரிந்த கால்களுக்கு நடுவில் புகுந்து கொண்டு, தனது சுண்ணியின் நுனியை அவளது புழையுதடுகளுக்கு நடுவே வைத்துத் திணித்தான். இந்தச் சின்னப்பையனுக்கு இதையெல்லாம் யார் சொல்லிக் கொடுத்திருப்பார்கள் என்ற கேள்வி காவேரிக்கு எழாமல் இல்லை. ஆனால், அவளை அதிகம் சிந்திக்க விடாமல், மனோ இடுப்பை முன்னுக்குத் தள்ளியபடி, தனது சுண்ணியின் தலையை அவளது புழைக்குள்ளே வைத்து அழுத்தினான். அவனது சுண்ணியின் இறுக்கத்தை காவேரி, தனது புழையின் விளிம்புகளில் உணர்ந்தாள். “ஊஹ்ஹ்ஹ்!” தன்னிச்சையாக, அவளது கால்கள் காற்றில் உயர்ந்து, பிறகு மனோவின் இடுப்பை வளைத்துக்கொண்டன. அவளது நாக்கு வேட்கையோடு வெளியேறி இதழ்களை ஈரப்படுத்திக்கொண்டது. தனக்குள்ளே மனோவின் சுண்ணி மெல்ல மெல்ல இறங்குவதை அறிந்தபடி அவள் முனகத்தொடங்கினாள். பத்துக்கு இருபது விரல் போட்டாலும் இப்படியொரு சுண்ணியால் ஓள் வாங்குவதற்கு ஈடாகாது என்பதை அவள் புரிந்து கொண்டாள். “என் பூலு நல்லாயிருக்கா?” என்று கிசுகிசுத்தான் மனோ. தனது உடலின் எடையை, கைகளை விரித்துக் கட்டிலில் ஊன்றியபடி அவன் தாங்கியவாறே, காவேரியின் முகத்தில் ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்த மாறுபாடுகளைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்தான்.
மெல்ல மெல்ல தனது சுண்ணியை காவேரியின் புழைக்குள்ளே நுழைத்தபோது, அவளது முலைகள் குலுங்குவதையும் கவனித்தான். “இது போதுமா? உன் புருசனோடது இத விடப் பெருசா இருந்ததா? எத்தனை நாளாச்சு, நீ ஓள் வாங்கி…?” காவேரியைச் சீண்டுவதற்காகவே மனோ ஆபாசமாகப் பேசத்தொடங்கினான். “தேவடியா மகனே!” என்று செல்லமாக, மனோவின் குண்டியில் காவேரி அறைந்தாள். “பேச்சைக் குறைச்சிட்டு ஓக்கறதுலே கவனம் வை!” மனோ தனது சுண்ணியை அங்குலம் அங்குலமாக, காவேரியின் புழைக்குள்ளே இறக்கத் தொடங்கினான். அவளது மெத்துமெத்தென்ற முலைகளின் நடுவே முகம்புதைத்து ஒரு கணம் நிதானித்தவன், மெல்ல தனது சுண்ணியை வெளியேற்றி விட்டு, மீண்டும் சரேலென்று ஒரே குத்தாக அவளது புழைக்குள்ளே தனது மொத்தநீளத்தையும் இறக்கினான். “உஸ்ஸ்ஸ்! குத்து…குத்து…!” ஓடுகிற குதிரையை உற்சாகப்படுத்துவது போல, காவேரி மனோவின் குண்டியைத் தட்டிக்கொண்டேயிருந்தாள். அவளை மனோ ஏமாற்றவில்லை. சீக்கிரமே அவன் சீரான வேகத்தோடு அவளை ஓத்துக்கொண்டிருந்தான். தனது உடலை மெதுவாகத் தாழ்த்தியபடி, அவளது முலைகளைத் தனது மார்புக்குக் கீழே நசுக்கினான். அவர்களது உடல்கள் மோதிக்கொண்டிருந்த சத்தம் அறையில் எதிரொலித்தது. அவனது கொட்டைகள் அவளது குண்டியின் மீது பெருத்த ஓசையுடன் மோதிக்கொண்டிருந்தன. “இன்னும் வேகமா..குத்து…இன்னும்..இன்னும்…” காவேரிக்கு, அடுத்த இன்பப்பெருக்கு நெருங்கிக்கொண்டிருப்பதை அறிய முடிந்தது. மனோவின் பெரிய பூல் அவளது புழையை அடைத்தது போல முழுமையாக உள்ளே இறங்கியிருந்தது. ஏறக்குறைய, மகன் சுரேஷிடம் ஓள் வாங்கியபோது ஏற்பட்டது போலவே மனோவின் சுண்ணியும் மகிழ்ச்சியை அளித்துக்கொண்டிருந்தது. அவளது கால்கள் மேலேறி அவனது முதுகின் மீது பின்னிக்கொண்டதால், அவளது குண்டிக்கோளங்கள் கட்டிலிலிருந்து உயர்ந்திருக்க, அவனது சுண்ணி செங்குத்தாக அவளுக்குள்ளே இறங்கி ஏறி விளையாடத்தொடங்கியது. அவனது குத்துக்களைச் சந்திக்க காவேரி எம்பி எம்பித் தாழ்ந்ததில் கட்டில் கிறீச் கிறீச்சென்று அலறியது. அவனது சுண்ணித்தண்டு அவளது மொட்டை உரசி உரசி உள்ளேயும் வெளியேயும் போய் வந்து கொண்டிருந்தது. அவளது உடலெங்கும் இன்ப அலைகள் பாய்ந்து கொண்டிருந்தன. “எனக்கு வந்திடுச்சு!” மனோ முனகத் தொடங்கினான். அவனது சுண்ணி திடீரென்று இரண்டு மடங்கு பருத்து நீண்டு விட்டாற்போலிருந்தது. “உங்க கூதி செமை டைட்!” “நிறுத்தாமக் குத்து! குத்து! எனக்கும் வருது மனோ! குத்து! குத்து!! குத்து!!!” அவளது கூதி அதிர்ந்தது; புழை அவனது சுண்ணியை இறுக்கியது. அவளது உடலெங்கும் இன்பம் அணையிலிருந்து புறப்பட்ட புதுவெள்ளமாய் ஆர்ப்பரித்துக்கொண்டு கிளம்பியது. அவளது இன்பப்பெருக்கு நில்லாத நீரோட்டம் போல வெளியேறத்துவங்கியது. காவேரியின் தொடைகளுக்கு நடுவே, மனோ இழுத்து இழுத்து மூச்சு விட்டுக்கொண்டிருந்தான். பெருக்கெடுத்துக்கொண்டிருந்த அவளது புழைக்குள்ளே தனது சுண்ணியை அழுத்தி அழுத்தி இறக்கி ஏற்றிக்கொண்டிருந்தான். அவனது கொட்டைகளிலிருந்து வெப்பமான வெள்ளைத்திரவம் கட்டுக்கோப்பின்றிப் புறப்பட்டு அவனது சுண்ணித்தண்டில் மின்னதிர்வுகளை ஏற்படுத்தியபடி, பீறிட்டுக்கொண்டு காவேரியின் புழைக்குள்ளே பீச்சியடித்து அடித்து நிரப்பியது. நில்லாது மீண்டும் மீண்டும் அவனது எழுச்சித்திரவம் குபுகுபுவென்று பாய்ந்தபடி அவளது புழையைக் குளமாக்கியது. கூச்சநாச்சம் எல்லாவற்றையும் தூக்கியெறிந்தபடி, தனது புழையை மனோவின் காமத்திராவகம் நிரப்பிய களிப்பில் காவேரி ஒரு பெருமிதப்புன்னகை பூத்தாள். அவளது புழை, மனோவின் சுண்ணியைப் பிடித்து இறுக்கி, கடைசித் துளி விந்துவையும் கறந்து கொண்டிருந்தது. எல்லாம் முடிந்தபின்னரும், மூச்சு வாங்கிக்கொண்டிருந்தபோதும், அவளது வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய அதிர்ஷ்டம் இதுவாகத்தானிருக்க வேண்டும் என்று அவள் எண்ணிக்கொண்டிருந்தாள். கூப்பிடு தூரத்தில் இருக்கிற மனோவிடம் தான் அடிக்கடி ஓள் வாங்கிக்கொள்ளலாம் என்பதால், மகனைத் தொந்தரவு செய்யாமல் தன்னால் இருக்க முடிந்தாலும் முடியலாம் என்று அவள் மனக்கணக்கு போட்டுக்கொண்டிருந்தாள். ஆனால், அவள் அறியாதது ஒன்றிருந்தது. அது…..! தன் தாய், அவளது சினேகிதியின் மகனிடம் ஓள் வாங்கிக்கொண்டிருப்பதைப் பற்றி அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லாத சுரேஷ், அவசர அவசரமாக வீடு திரும்பிக்கொண்டிருந்தான். காவேரியின் புழையை மனோ நிரப்பிய அதே நேரத்தில், சுரேஷ் தெருமுனையில் திரும்பி, வீட்டை நோக்கி ஓட்டமும் நடையுமாக வந்து கொண்டிருந்தான்.