“உனக்கு முதலில் எது வேண்டும் என்றும் நீயே சொல்ல்லாம். பூள் என்று உதாரணம்தான் சொன்னேன். அது அக்குளாக இருக்கலாம். சூத்தாக இருக்கலாம். முலையாகவோ வாயாகவோ கூட இருக்கலாம். சொல்லு, உனக்கு எதைக் காட்டினால் உடனே கண்டு பிடிப்பாய்?”
“எனக்கு பூளே போதும்.” என்றான்.
சரி என்று அவனை சோஃபாவில் உட்காரச் சொல்லிவிட்டு படுக்கையறைக்குச் சென்றேன். கதவைச் சாத்தினேன். அங்கிருந்த மூன்று பேரிடமும் இந்தப் போட்டியைப் பற்றிச் சொன்னேன். படு குஷியாகி விட்டார்கள்.
“இப்போது யாராவது ஒருவர் போகலாம். மற்றவர்களும் அவனுடன் போகலாம். சற்றுப் பின்னால் நிற்கவேண்டும். அவர்களும் சரி மற்றவர்களும் சரி வாயைத் திறந்து எதுவும் பேசக் கூடாது. சரியா?” என்றேன்.
மணி, “நான் போகிறேன்.” என்றான்.
நான் சொன்னேன், “அவன் பூளைத்தான் கேட்டான். அதனால் அவன் முன்னே சென்று உன் பூளை மட்டும் அவன் வாயில் தேய். அவன் வாயைத் திறந்தால் பூளை உள்ளே விடு. அவன் நாக்கால் உன் பூளைத் தடவினாலோ பூள் ஓட்டைக்குள் நாக்கை விட்டாலோ எதுவும் குர்ல் காட்டாமல் சும்மா இருக்கணும்.”
சரி என்று முன்னால் போனான். மற்றவர்கள் சத்தம் போடாமல் அவன் பின்னால் போனோம். மணி நேராகச் சென்று குமாரின் வாயில் தன் பூளை உரசினான். குமார் ஆவென வாயைத் திறந்தான். மணி தன் பூளை அவன் வாய்ல் விட்டான். இப்போது குமார் தன் வாயை மூடிக் கொஞ்சம் மணி பூளை ஊம்பிக் கொண்டு ஆராய்ச்சி செய்தான். பின் வாயை எடுத்தான்.
“மணி” என்று கத்தினான். எல்லோரும் கை தட்டினோம்.
“பத்து மார்க். ஆனால் எப்படி சொன்னேன்னு சொல்லணும்.
“அது ரொம்ப ஈசிடா.” என்று சிரித்தான் குமார்.
“நம்ம அஞ்சு பேரிலே ரொம்ப்ப் பெரிய பூள் மணியோடதுதாண்டா.
அவனோட பூளைச் சுத்தி என் வாஉஐ மூடவே முடியலைன்னதும் கண்டு பிடிச்சுட்டேன்.”
“சரி, மறுபடி எல்லாரும் பெட் ரூமுக்குப் போவோம்.” என்றேன்.
“டேய், நரேஷ், நீ போட்டியிலே உண்டா, கிடையாதா?” என்றான் மணி.
“ஏன் இல்லாமல்? எனக்கும் அதே கண்டிஷன்கள்தான். நான் எப்போ போட்டியிலே இறங்கணும் சொல்லு. இப்போதான் எல்லோரும் ஜட்ஜா இருக்கோமே? நீங்க யாரை அனுப்பினாலும் சரி.” என்றேன்.
“சரி. அடுத்த்து நீயே கண்ணைக் கட்டிக்கோ. நாங்க போய் ஒருத்தரை அனுப்பறோம்.” என்றான் மணி.
“சரி, அப்படியே செய்வோம். நீங்களே என் கண்ணைக் கட்டிட்டுப் போங்க.” என்றேன். முரளி என் கண்ணைக் கட்டினான். பிறகு “நீயே சொல்லு. எது வேண்டும்?” என்றான்.
“உனக்குதான் என்னைப் பற்றி தெரியுமே? சூத்தைக் காட்டினால் போதும். “ என்றேன்.
கொஞ்சம் கழித்து என் முகத்தில் ஒரு குண்டி உரசியது. நான் நாக்கை நீட்டியவுடன், நாக்கில் ஒரு சூத்து பட்டது. நான் மூக்கைக் கொண்டு போய் மோந்து பார்த்தேன். பிறகு நாக்கைச் சூத்துக்குள் விட்டேன். “இன்னும் கொஞ்சம் விரிடா.” என்றேன். இப்போது இரண்டு கைகளாலும் சூத்தை விரிப்பது தெரிந்தது. அப்படியே கொஞ்ச நேரம் சூத்தை சுகமாக நக்கிக் கொண்டிருந்தேன்.
“தெரிந்ததா, சொல்லுடா” என்று முரளியின் குரல் கேட்டது.
“ராஜாவின் சூத்துதானே?” என்றேன். எல்லோரும் கை தட்டினார்கள். முரளி வந்து என் கண் கட்டை அவிழ்த்தான்
“சூப்பர்டா, மச்சி. இப்போ சொல்லு எப்படி சொன்னே?” என்றான் ராஜா.
“எனக்கு எல்லார் சூத்து ஆழமும் மனப்பாடம். எவ்வளவு அழுத்தினா நாக்கு எவ்வளவு உள்ளே போகும்னும் தெரியும். அதான் நான்முதல்லேயே ராஜாவின் சூத்துன்னு கண்டு பிடிச்சிட்டேன். சுகமா இருந்ததாலே அப்படியே கொஞ்ச நேரம் நக்கிண்டு இருந்தேன்.” என்றேன்.
“அடப்பாவி.” என்றான் ராஜா. எல்லோரும் சிரித்தனர்.
“அடுத்த போட்டியாளர் யார்?” என்றேன்.
மணி, “நானே இருக்கேண்டா.” என்றான்.
“சரி, உனக்கு என்ன வேணும்?” என்றேன்.
“வேறென்ன வேணும். அக்குள்தான்.” என்றான்.
அவன் கண்ணைக் கட்டினோம்.
பிற்கு எல்லோரும் தள்ளிப் போனோம். நான் நானே போவதாக மற்றவருக்கு ஜாடை காட்டினேன். பிறகு மணியிடம் போய் என் அக்குளைத் தூக்கி அவன் வாயில் உரசினேன்.
உடனே அவன் மூச்சை ஒரு தரம் இழுத்து முகர்ந்து பார்த்தான். உடனே, “டேய், நரேஷ், உன் அக்குள் வாசம்தான் நான் முதலில் பிடித்தது. எனக்கு தெரியாமல் போய் விடுமா? சரி, நான்தான் கண்டு பிடிச்சிட்டேன்னு அக்குளை எடுத்துட்டுப் போயிடாதே. உன் அக்குளை நக்கி நாளாச்சு. கொஞ்ச நேரம் நக்கிக்கிறேண்டா.” என்றான். எல்லோரும் சிரித்தனர்.
“அதைக் கட்டைப் பிரிச்சிட்டு செய்யேண்டா.” என்றான் முரளி.
மணி கட்டை அவிழ்த்து விட்டு என் அக்குளை நன்றாக உறிஞ்சினான். பிறகு அடுத்த அக்குளையும் கொஞ்ச நேரம் ஆசை தீர உறிஞ்சினான்.
நான் அவனை நிற்கச் சொல்லி அவன் சூத்துக்குள் விரலை விட்டு ஆட்டினேன். இரண்டு பேரும் இந்த ஆட்ட்த்தில் மெய்ம்மறந்து போய்விட்டோம்.
முரளி, “டேய், இன்னும் இரண்டு பேர் பாக்கி இருக்கறதை மறந்துட்டீங்களா? போதும். அடுத்த போட்டிக்குப் போவோம்.” என்றான்.
“சரி, இப்போ நீ கண்ணைக் கட்டிக்கோ. நான் யாரையாவது அனுப்பறேன்.” என்றேன்.
நானே முரளி கண்ணைக் கட்டிவிட்டேன்.
“உனக்கு பாச்சிதானேடா வேணும்?” என்றேன்.
“இல்லைடா. இந்த வாட்டி எனக்கு பூளே போதும். அதிலே கவனிக்க நிறைய இருக்குடா.” என்றான்.
“சரி. உன்னிஷ்டம்.” என்று கூறி முரளியைப் போகச் சொன்னேன்.
அவன் ஊம்பி விட்டு உடனே”முரளி.” என்றான்.
எப்படிடா சொன்னாய் என்றதற்கு சொன்னான்.
“இல்லை, மிச்ச யார் பூளிலும் மேள் தோல் இல்லை. முரளி பூள் மட்டும்தான் மேல் தோலோடு இருக்கு. அதை வைத்துதான் கண்டு பிடித்தேன்.” என்றான்.
“பரவாயில்லையே” என்று சிரித்தேன்.
“அடுத்தது ராஜாவின் முறைதானே? சொல்லு, உனக்கு என்ன வேணும்?” என்றேன்.
“நானும் சூத்தை வச்சே கண்டு பிடிக்கறேனே. அதுதான் ஈஸின்னு தோணறது.”
என்றான் ராஜா.
நான் அவன் கண்ணைக் கட்டினேன். கொஞ்சம் தள்ளி வந்து விட்டு நானே அவன் கிட்டே சென்று என் சூத்தை அவன் வாயில் தேய்த்தேன்.
“நரேஷ், நீதானே?” என்றான்.
எல்லோரும் கைதட்டினோம்.
“சபாஷ், எப்படிடா சொன்னே?” என்றேன்.
“உன் சூத்து தான் நான் முதலில் டேஸ்ட் பண்ணின சூத்து, அதுதான் அந்த வாசனை அப்படியே என் மனசில் நின்னுடுத்து.” என்றான்.
பிறகு எல்லோரும் வழக்கமான முறையில் கஞ்சி எடுத்தோம்.
(முற்றும்)