Tamil Kamakathikal – காமத்தில் திளைக்கும் மனம் – பகுதி – 4

View all stories in series

Tamil Kamakathaikal – முந்தானை நழுவியதும், மாமாவின் சுன்னியைப்பிடித்திருந்த எனது கை தன்னிச்சையாக அதை விட்டுவிட்டு எனது மார்பை மறைத்தது.

“ஐயோ. என்ன மாமா பண்றீங்க? உள்ள பிள்ளைங்க இருக்காங்க. “, சொல்லிவிட்டு முந்தானையை எடுத்து முலைகளை மூடினேன்.

“பிள்ளைங்க தூங்கி இருப்பாங்க, ரதி. ”

மாமா மறுபடி மறுபடி என்னை பேர் சொல்லி அழைப்பது ஏதோ செய்தது.

“இல்ல மாமா. எனக்கு பயமா இருக்கு. நான் பிள்ளைங்க என்ன பன்றாங்கன்னு போய் பார்க்கிறேன். “, சொல்லிவிட்டு அவரைத்தாண்டி உள்ளே போக. “நீ பாத்துட்டு வர்ற வரைக்கும் நான் இப்படியே காத்திருக்கேன். ”

“ஐயோ மாமா. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல அவரும் வந்துடுவாரு. இப்போ ஏன் இப்படி. ?”

மாமா, எதுவும் சொல்லாமல் மெளனமாக நின்றுகொண்டிருக்க, நான் உள்ளே சென்று பார்த்தேன். பசங்களோட அறையில், சின்னவள் தூங்கியிருக்க, பெரியவள் மட்டும் அவளுடைய மொபைலில் ஏதோ நோண்டிக்கொண்டிருந்தாள்.

“என்ன சிந்து. இன்னும் நீ தூங்கலையா?”, என்றபடி உள்ளே சென்றேன்.

“ம்ம். கொஞ்ச நேரம்மா. ப்ளீஸ். “, கெஞ்சினாள்.

“உனக்கு இப்பவே மொபைல் வாங்கிக்குடுத்தது ரொம்ப தப்பா போச்சு சிந்து. டீச்சரா என்னோட எல்லா ஸ்டுடண்ட்சோட அப்பா அம்மாவுக்கும் இதை ஒரு அட்வைஸா நான் சொல்றேன். ஆனா, என்னோட பொண்ணே மொபைல் யூஸ் பண்றா ன்னா , பாக்கிறவங்க என்ன சொல்லுவாங்க சிந்து. நைட் பத்து மணிக்கு மேல மொபைலை தொடவே தொடாத. இதான் லாஸ்ட் வார்னிங். புரியுதா? ம்ம். லைட் ஆப் பண்ணிட்டுப்போறேன். படுத்துத்தூங்கு. என்ன?”, சொல்லிவிட்டு அறையின் விளக்குகளை அணைத்துவிட்டு, கதவையும் சாத்திவிட்டு வந்ததும், ஹாலில் உள்ள லைட்டையும் அணைத்துவிட்டு வாசலுக்கு வந்தேன்.

மறுபடி அந்த வெளிச்சத்துக்கு கண்கள் பழக ஒரு நிமிடம் ஆனது.

“மாமா. “, சன்னமான குரலில் அழைக்க.

மாமாவின் கை எனது கையைப்பிடித்தது. “மாமா. கைய விடுங்க. சிந்து இன்னும் தூங்கல. தூங்கச்சொல்லி சொல்லிட்டு வந்திருக்கேன். ”

கையை விட்ட மாமா, அமைதியாய் இருந்தார்.

“மாமா ப்ளீஸ். என்னை தப்பா நினைக்காதீங்க. சிந்து திடீர்ன்னு எழுந்து வந்தா, நம்ம நிலைமையை யோசிச்சுப்பாருங்க மாமா. ”

“சரிம்மா. உன்னை தொந்தரவு பண்ணினதுக்கு மன்னிச்சுடு. “, சொல்லிவிட்டு மாமா வீட்டினுள் செல்வது நிழலாய் தெரிந்தது.

இவரை எப்படி நான் அணுகுவது. எப்படி அவருக்கு நான் என்னை. மனம் குழம்பித்தவித்தது. ஏதோ ஒரு முடிவு பண்ணியவளாய் நானும் வீட்டினுள் செல்ல. மாமா, அவருடைய அறையில், போனில் யாருடனோ பேசிக்கொண்டிருந்தார். கதவு திறந்திருந்தது. என்ன பேசுகிறாரென அறைக்கு வெளியில் நின்று காதுகொடுத்து கேட்க.

“அதெல்லாம் இல்லடா. என் மருமக தங்கமான பொண்ணுடா. அவளை தப்பு சொன்னா என் நாக்கு அழுகிடும். மனசு கொஞ்சம் சரியில்லாம இருக்கு. அதான் ஊருக்கு வந்து கொஞ்ச நாள் இருந்துட்டு போலாம்ன்னு. ”

மாமாவை இப்படி நினைக்கவைத்து விட்டோமே என எனது மனம் அவருக்காக வருந்தியது. என்னை நானே நொந்துகொண்டேன். சற்று நேரத்துக்கு முன்தான், முல்லையிடம் மாமாவை நல்லபடியாக பார்த்துக்கொள்வேன் என உறுதியளித்தேன். ஆனால், இப்போது.

“மாமா”, என்றழைத்தவாறு அவரது அறைக்குள் நுழைந்தேன்.

“சரிடா. நான் அப்புறம் பேசறேன். “, என்று போனை கட் செய்துவிட்டு எனது பக்கம் திரும்பினார்.

“என்னை உங்களால யார்கிட்டயும் விட்டுக்கொடுத்து பேசமுடியல இல்ல மாமா. “, கண்கள் கலங்க, அவர் கண்களைப்பார்த்தேன்.

என்ன பேசுவதென்று தெரியாமல் அவர் அமைதியாய் நிற்க.

“ஏன் மாமா. இங்கிருந்து போகணும்ன்னு நினைக்கறீங்க?”, கண்களில் கண்ணீருடன் நான் கேட்க.

“நீ ஏன்மா அழுவுற. ? ஒரு மருமகளா உன்னை நினைக்காம, என்னோட ஆசையை உன்கிட்ட தீர்த்துக்க நினைச்ச நான் இல்லம்மா கலங்கணும். ?”, அவர் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே, அவரது செல்போன் சிணுங்கியது. அழைப்பது முகிலன். அவர் என்னைப்பார்க்க, நான் சட்டென செல்போனை வாங்கி, ஸ்பீக்கரில் போட்டேன்.

“அப்பா. முகிலன் பேசறேன். ”

மாமனார் என்னைப்பார்த்துக்கொண்டே, “சொல்லுப்பா. என்னாச்சு?”

“இல்லப்பா, தீபக்குக்கு இங்க கொஞ்சம் ஜுரமா இருக்கு. முல்லை நைட் இங்கயே தங்க முடியுமான்னு கேக்கறா. அதான், ரதிகிட்ட சொல்லலாம்ன்னு அவ நம்பருக்கு கூப்பிட்டேன். அவ எடுக்கல. அதான் உங்களுக்கு கூப்பிட்டேன். ”

டைனிங் டேபிளிலேயே எனது செல்போனை மறந்து வைத்து விட்டதை நினைத்து தலையில் அடித்துக்கொண்டேன். மாமா என்னைப்பார்த்துக்கொண்டே , “சரிப்பா. உன் பொண்டாட்டிக்கிட்ட போனை கொடுக்கவா? தூங்கிட்டாளோ என்னவோ?”