Tamil Kamakathikal – இவளுக்கு சுன்னியில கண்டம் – 10

View all stories in series

Tamil Kamakathaikal – அம்மா வந்த போது மணி ஐந்தரையைத் தொட்டிருந்தது. திவ்யா நாலு மணிக்கே போய்விட்டாள்.அம்மாவைக் கண்டதும் ஓடிப்போய் தோளில் சாய்ந்து கொண்டேன். அம்மா வின் அண்மையும், மாலை நேரத்து அவள் வாசனையும் எனக்கு ஆறுதலாயி ருந்தது.
“எக்காரணம் கொண்டும் எதையும் அம்மாட்ட சொல்லிறாதடி.. விஷயம் நமக் குள்ளயே இருக்கட்டும்..” – திவ்யாவின் வார்த்தைகள் என் மனதில் ஒலித்துக் கொண்டேயிருந்தது.
அம்மாவும் என்னை இடுப்பை அணைத்துக் கொண்டாள்.

” என்னடி பொண்ணுக்குட்டி மத்தியானம் சாப்ட்டியா.. ரெஸ்ட் பண்ணியா?” என்றபடி கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.
பொதுவாக அம்மாவை இப்படி அணைத்துக் கொண்டதும், முத்தமிட்டுக் கொண்டதுமில்லை. அவள் ஆபீஸ் விட்டு வரவும், நான் ஸ்கூல் விட்டு வர வும் அப்புறம் படிப்பு, சமையல், சாப்பாடு என்று நேரம் சரியாயிருக்கும். எனக்குள்ளும் பெண்மை தளிர்த்துக் கொண்டிருந்ததால் ஒருவிதச் சங்கடத்து டனே அம்மாவை இதுவரை எதிர்கொண்டிருக்கிறேன்.

இப்போது எல்லாம் வெளிச்சமாகி, திவ்யாவின் புண்ணியத்தால் அம்மா என் னைப் புரிந்து கொண்டு பெண்ணாக ஏற்றுக் கொண்டதினாலும், பெண் என்ப தால் வித்தியாசமில்லாமல் பழகவும், விசேஷித்த அக்கறை காட்டவும் ஆரம் பித்திருந்தாள். அதினால் முத்தங்கள் அணைப்புக்கள் எல்லாம் சகஜமாக கிடைக்கிறது.
” பத்மாக்குட்டி..கொஞ்சம் சீக்கிரம் கிளம்பு..வெளில போகலாம்..”
” எதும் துணி வாங்கணுமாம்மா?” என்றேன் பயத்துடன்.
” இல்லைடி.. இன்னிக்கு கோயில் குருக்களைப் பார்த்துட்டு வந்திறலாம். சாயங்காலம் வர்றதா சொல்லிருக்கேன்.”
” எதுக்கம்மா குருக்கள்..”

” ஒனக்கு மஞ்சத் தண்ணி ஊத்தி தோஷம் கழிச்சிட்டு, இனிப் பொண்ணா மாத்திறணுமில்ல.. அதுக்கு நல்ல நாள், நல்ல நேரம் குறிக்கணும். இதுக்கு எதும் விசேஷ பரிகாரம், பூஜை செய்யணுமான்னு கேட்கணும்..”
” அதெல்லாம் செய்யணுமாம்மா?” என்றேன்.
” எதும் சாமிக்குத்தம் ஆயிறக் கூடாதுடி.. மகளே.. சீக்கிரம் கிளம்பு..”
இது ஊரெல்லாம் தம்பட்டம் அடிக்கிற விஷயமா? எதுக்கு குருக்கள் அது இது என்று நினைத்தாலும் அம்மா சொன்னதைத் தட்ட முடியவில்லை. எங்கள் பிராமணர் குடும்பங்களில் எதுவானாலும் நேரம், காலம், பூஜை புனஸ்காரங் களின் அடிப்படையில்தான் செய்வது வழக்கம். அதுக்காக இதையெல்லாமா கோயிலில் போய்ச் சொல்வது என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

குருக்களின் வீடு அக்கிரஹாரத்தின் வடக்கு மூலையில் இருக்கிறது. கம்பிகள் போட்ட முகப்பு. வாசல் முகப்புச் சுவரில் கோயிலில் மாதிரியே காவியும் வெள்ளையும் பட்டை பட்டையாக அடித்திருக்கும். முன்புறம் இரண்டாகப் பிரிந்த திண்ணைகள். நடுவில் பாதை, அப்புறம்தான் வீட்டின் முன்புறக் கதவு ஆரம்பிக்கிறது. கதவின் இரு பக்கங்களிலும் மாடக்குழிகள் வைத்திருக்கும். அதில் எண்ணை பிசுக்கும், விளக்கு வைத்த கரி அடையாளங்களும் இருக்கும்.

ராஜாராமய்யருக்கு நாலும் பெண் பிள்ளைகள். அவர் ஆத்துக்காரிக்கு கனத்த சரீரம், சாமிக்கு அப்பறம் மாமிக்கு சினிமாதான் உயிர். வீட்டின் முன்புறத்து திண்ணையில் மாமியின் சிநேகிதிகளுடன் காலை நேரத்து வேலைகள் ஒழிந்த பிறகும், மதிய சாப்பாட்டு வேளைக்குப் பிறகும் சினிமாக் கமிட்டி மீட்டிங் நடக்கும்.
நாங்கள் குருக்களுடைய வீட்டுக்குப் போன சமயம் அவர் திண்ணையில் காற்றாட அமர்ந்து விசிறிக் கொண்டிருந்தார். பாரம்பரிய பிராமணர் குடும்பங் களில் இதெல்லாம் வழக்கம். எவ்வளவுதான் பேன்கள் இருந்தாலும் விசிறி வைத்து வீசிக் கொண்டிருப்பார்கள். அதன் கைப்பிடியில் முதுகு சொறிவார் கள்.
” நமஸ்காரம் ஸ்வாமின்..” என்றாள் அம்மா.

” வாங்கோ.. சாயங்காலம் வர்றதா சொன்னேள்.. அதான் காத்திண்டிருக்கன். இதாரு ஒங்க பிள்ளையாண்டான் தான? ஷேமமாயிருக்கியாடா அம்பி?”
” ஆமா ஸ்வாமி.. மாமி இல்லையா?”
” தளிகை பண்ணிண்டிருக்கா. பொண்ணுங்க நாலும் கிராமத்துல என் அத்திம் பேர் வீட்டு வரைக்கும் போயிருக்குதுகள்.. அவா ஆத்தில விசேஷம். வர நாலைஞ்சு நா ஆகும். இவாளும் கிளம்ப வேண்டியவதான்.. நாளைக்கு போறதா உத்தேசம்..” என்றார். (தளிகை என்றால் சமையல்)
” அதெல்லாம் தட்டில வச்சுக் குடு..” என்றாள் அம்மா. வழியில் குருக்களைப் பார்க்க கொஞ்சம் பழங்கள், மாமிக்கு கொஞ்சம் மல்லிகை, ஸ்வீட் என்று வாங்கிப் போயிருந்தோம்.
நான் பையிலிருந்து எடுத்து உடன் கொண்டு போயிருந்த தட்டில் வைத்து பவ்வியமாக நீட்டினேன்.
” இதெல்லாம் கொண்டு வரணுமா?”

“பெரியவாளைப் பாக்கப் வரச்சே வெறுங்கையாவா வர்றது.. வாங்கிக்கங் கோ”
” ஜபர்ஜஸ்தெல்லாம் பாக்கறச்சே ஏதோ சுப காரியம்னு தோண்றது..” என்றவர் உள்ளே நோக்கி, ” ரேவதி .. சித்த வாடி..ஜமுனாம்மா வந்திருக்கா..” என்றார்.
உள்ளறையிலிருந்து கையை சேலைத் தலைப்பில் துடைத்துக் கொண்டே மாமி வந்தாள். ” வாங்கோ.. வாங்கோ..ஏது இவ்ளோ தூரம்?”
மாமிக்கு உடம்பெல்லாம் சதை. அதிலும் இடுப்பு அகன்று மடிசார் சேலைக் கட்டில் பின்புறம் குண்டி ஒரு அடி நீளத்திற்கு தள்ளிக் கொண்டிருக்கும். என்றாலும் முகம் அழகாயிருக்கும். ஒரு காலத்தில் மிக அழகியாக இருந்தி ருக்க வேண்டும். மல்கோவா மாதிரி கன்னங்கள் மஞ்ச மஞ்சேர் என்றிருக்கும். அய்யங்கார் பெண்களுக்கேயுரிய எண்ணைப் பளபளப்பு முகத்தில் எப்போ தும் தங்கியிருக்கும். இடுப்பில் மடிப்புக்கள் பிதுங்கிக் கொண்டிருந்தது.
” ஒரு காரியமா ஸ்வாமியைப் பாத்துட்டுப் போகலாம்னு..”
” பேஷா..ஏதும் சிரமபரிகாரம் செய்றேளா.. காபி..எதுனா?”